“Qabalaşdırılmaq”dan f.is
məch. Kobudlaşdırılmaq, qaba şəklə salınmaq; zəriflikdən, incəlikdən məhrum edilmək
“Qabalaşdırmaq”dan f.is
f. Kobudlaşdırmaq, qaba şəklə salmaq; zəriflikdən, incəlikdən məhrum etmək
“Qabalaşmaq”dan f.is
f. Qaba olmaq; zərifliyini, incəliyini itirmək; kobudlaşmaq, codlaşmaq
is. 1. İncəlikdən, zəriflikdən məhrum olma; kobudluq, codluq. Mahudun qabalığı. Dərinin qabalığı. Tikişin qabalığı dərhal nəzərə çarpır
is. Vəhşi donuzun erkəyi. Qaban əti. Qaban ovu. Çöl donuzuna qaban da deyilir. – Kənddən bir dənə biyar araba gətirib, qabanın cəmdəyini içinə yıxıb,
is. 1. Bədəndə dərinin altında əmələ gələn sulu qabarcıq; suluq. □ Qabar olmaq – bax qabarlamaq 1-ci mənada
sif. Hər tərəfi qabarlı, qabarla örtülmüş. Əlləri qabar-qabar (z.) olmaq. – Yaralarım qabar-qabar; Gəldi yardan doğru xəbər
is. zool. İnsan bədəninə toxunduqda və ya əzildikdə dəridə qabar əmələ gətirən bir böcək
is. Kiçik qabar
“Qabarcıqlandırmaq” dan f.is
f. Qabarcıqlar əmələ gətirmək
“Qabarcıqlanmaq”dan f.is
f. 1. bax qabarlamaq 1-ci mənada. Əllərimin dərisi qabarcıqlanmışdı, soyulmuşdu, xalam hər iki əlimi qatıqla suvayıb tənziflə bağlamışdı və qabağına s
sif. Üzərində qabarcıqlar olan, qabarcıqla örtülü
“Qabardılmaq”dan f.is
məch. Qabarıq hala (şəklə) salınmaq, şişirdilmək
is. [fr.] 1. Əsasən palto və kostyum tikmək üçün əla yun parça növü. 2. Sif. mənasında. Həmin parçadan tikilmiş
sif. 1. Qabarmış, şişmiş, səthi hamar olmayan. Qabarıq şüşə. Qabarıq naxış. // is. Şiş, çıxıntı, ur. 2
sif. Qabarıq şəkildə olan; qabarıq
is. Qabarıq şeyin halı
bax qabardılmaq
[fr.] Bir şeyin ölçüsü, böyüklüyü, həcmi
“Qabarlamaq”dan f.is
f. 1. Qabar olmaq, suluqlamaq. 2. Döyənək olmaq, bərkimək
“Qabarlanmaq”dan f.is
bax qabarlamaq
“Qabarlatmaq”dan f.is
icb. 1. Suluqlandırmaq, qabarlı etmək. 2. Çox sürtməkdən, toxundurmaqdan, əzməkdən bədənin bir yerinin ət təbəqəsini bərkişdirmək, döyənəkləşdirmək
sif. Qabarla örtülmüş; döyənək. Atamın fikri və iradəsi də qabarlı əlləri kimi bərk və möhkəmdi. M.İbrahimov
is. Qabarlı şeyin halı
“Qabarmaq1”dan f.is
1. “Qabarmaq2”dan f.is. 2. is. coğr. Dəniz suyunun səviyyəsinin vaxtaşırı olaraq qalxması, artması hadisəsi
f. Qabar əmələ gəlmək, qabar olmaq. Var ol, bala, yorulsa da, qabarsa da əl; Bir daş üstə bir daş qoya gərək hər insan
f. 1. Yüksəlmək, qalxmaq, daşmaq. Dağlarda qarlar əriyincə, çayların suyu qabarırdı. Dənizin sakit səthi ehmalca qabardı
is. Qabarıq, suluq, döyənək
1. “Qabartmaq”dan f.is. 2. sif. Çıxıntılı, qabarıq. Qabartma naxış. Qabartma yazı. // Qabarıq şəkillərdən, naxışlardan ibarət
f. 1. Qabarıq hala salmaq, şişirtmək, köpürtmək. 2. Yüksəltmək, yuxarıya qaldırmaq, daşdırmaq. Külək dənizin suyunu qabartdı
sif. Qabartmaları, qabartmalar şəklində bəzəyi olan. Yan divarlardan birisində … güzgülər vurulmuşdu; o birisində zərif naxışlı əlvan qabartmalı taxça
sif. Yunu qaba olan, yunu zərif olmayan. Qabayunlu qoyun
is. 1. Bir şeyin üstünü örtən sərt örtü. Ağacın qabığı. Yumurtanın qabığı. Qoz qabığı. – Mağaranın içi yumşaq ağac qabıqları ilə döşənmişdi
“Qabıqlanmaq”dan f.is
f. 1. Qabıq bağlamaq, qabıq tutmaq. Fındıq hələ qabıqlanmayıb. 2. Qat-qat soyulmaq, qat-qat qopmaq. 3
sif. Qabıqla örtülü olan, qabığı olan (meyvə və s.). // Qılaflı. Qabıqlı böcək
is. bot. Əkin yerlərində və yamaclarda bitən alaq otu
sif. Qabığı olmayan (meyvə və s.); üstündə qabığı olmayan, qabıqla örtülü olmayan; qılafsız. Qabıqsız və sümüksüz böcəklər (yumşaqbədənlilər)
is. zool. Bitkilərin qabığını yeyən ziyanverici (böcək)
is. anat. 1. Fəqərələri döş sümüyü ilə birləşdirən qövsşəkilli sümük. İnsanın yeddi cüt yuxarı və beş cüt aşağı qabırğası vardır