1. Ata. Dədə görməyib, elə bilir ki, Şaqqulu da bir dədədir. ( Ata. sözü ).
[Qurban:] Dədəm öldü, mən də qaldım on altı-on yeddi yaşında.
Dədəmin övladı olmamağına görə nəzir eyləyir ki, bir qızım olsun, seyidə verim.
// Ataya müraciət. [Əmiraslan dedi:] Dədə! Mən məktəbə getməyəcəyəm.
Orada molla adamın ayağını falaqqaya salıb döyür.
2. Ustad aşıq, ustad.
De, hara sığışar, hara, ey zaman; Bu boyda təhqirə xalqın dözməsi; Dədə Qorqud kimi dədəsi olan; Millətin özünə dədə gəzməsi.
◊ Dədəsi yanmaq – bax atası yanmaq (“ata”da).
Çit almaqdan dədəm yandı; Yudun, yırtdın, xarab etdin.
Dədəsinə od vurmaq – bax dədəsini yandırmaq.
Gərək o adamın dədəsinə od vurasan və elə vurasan ki, heç bilməsin ki, bəla güneydən gəldi, ya quzeydən.
Dədəsini yandırmaq – bax atasını yandırmaq (“ata”da). Yadından çıxartma ki, kirpinin də hər bir tərəfi tikandır, amma balaca qarışqa onun dədəsini yandırır. “M.N.lətif.”.
Meşənin içində bir ağacın oyuğunda pişik göyərçini gizlətdi, dedi: – Sən dur burada, mən gələnə kimi sən buradan çıxsan, dədəni yandıraram. ().
