sif. social, -e ; public (f publique) ; ~ quruluş ordre m social
sif. social, -e ; public (f publique) ; ~ quruluş ordre m social
sif. [ər.] 1. İnsan cəmiyyətinə aid olan. İctimai quruluş. İctimai inkişaf qanunları. // Cəmiyyətdə insanların həyat və münasibəti ilə bağlı olan, cəm
Tam oxu »прил. 1. общественный: 1) относящийся к обществу, создаваемый обществом, осуществляемый в обществе. İctimai quruluş общественный строй, ictimai tərəqq
Tam oxu »s. (müxt. mənalarda) public, social; ~ quruluş social system; ~ elmlər social sciences; ~ mülkiyyət public property; ~ binalar public buildings; ~ şüu
Tam oxu »[ər.] прил. ижтимаи (1. общественный; инсанрин жемиятдиз талукь тир; инсанрин (жемиятдин) яшайидихъ, авсиятдихъ галаз алакъалу тир (мес
Tam oxu »Ərəb mənşəlidir, cəm, cəmiyyət, icma, camaat tipli sözlərlə kökdaşdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Tam oxu »1) insan cəmiyyətinə aid olan; 2) kollektiv siyasi, mədəni ehtiyaclarına könüllü xidmət etmə; 3) maaşsız, məccani iş; 4) insan cəmiyyətinə aid olan
Tam oxu »