İRMƏK¹
гл. агакьун (мес. мураддихъ).
сущ. хъсандиз куьлуь тахьанвай къуьлуьн, мухан гъуьр (гьайванриз гудай); куьлуь кепекар.
Tam oxu »f. Çatmaq, yetişmək, irişmək. Mən Cüməyəm, bir murada irmədim; Ha ki cəfa çəkdim, səfa sürmədim. Molla Cümə
Tam oxu »is. Adətən mal-qaraya verilən iri və yaxşı əzilməyən buğda, arpa unu. // Narın kəpək
Tam oxu »1 глаг. устар. достигать, достигнуть. Murada irmək достигнуть желаемого 2 сущ. отруби (измельченная при размоле оболочка зерна)
Tam oxu »Çatmaq, yetişmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu der: gəldi döyüş sorağı, Dalda irür müxənnətin durağı
Tam oxu »Çatmaq, yetişmək, irişmək. Kərəm deyər, axırına irilməz, Ərəb at yorulur, könül yorulmaz, Könül bir saraydı, sınar, hörülməz, Əzəli, sonrası köç olur
Tam oxu »