NEYRO…

Adaptiv neyro qeyri-səlis çıxarış sistemi (ing. Adaptive neuro fuzzy inference system)— Takagi Sugeno qeyri-səlis çıxarış sisteminə əsaslanan süni neyron şəbəkənin növlərindən biri. Bu üsul 1990-cı illərin əvvəllərində inkişaf etdirilib. Həm neyron şəbəkələr, həm də qeyri-səlis məntiqin prinsiplərini özündə birləşdirəndən sonra, bu sistem vahid quruluşda hər ikisinin üstünlüklərini almaq üçün potensiala malik oldu. Onun çıxarış sistemi yaxın qeyri-xətti funksiyalar üçün öyrənmə qabiliyyətinə malik olan qeyri-səlis ƏGƏR-ONDA qaydalarının (İF-THEN) məcmusuna uyğundur. Deməli, ANFİS universal qiymət təyin edən sayılır. ANFIS-in daha səmərəli və optimal şəkildə istifadəsi üçün, genetik alqoritm vasitəsilə əldə olunan parametrləri istifadə etmək olar.

Elman şəbəkəsi — rekurrent şəbəkələrin bir növüdür. Çoxlaylı perseptronlardan təşkil olunmuşdur. Əksəlaqələrin təmin olunması ilə işləyir. Əlaqələr şəbəkənin çıxışından deyil, daxili neyronların çıxışından yaranır. Bu da müşahidə olunan proseslər haqqında tam məlumat almağa və düzgün idarəetmə strategiyası yaratmaq üçün informasiya toplamağa imkan verir. Bu şəbəkələr hərəkət edən obyektlərin idarəetmə sistemlərində istifadə oluna bilər. Belə ki, onların əsas xüsusiyyəti ardıcıllığın yadda saxlanmasıdır.

Neyrobiologiya — sinir sisteminin quruluşunu, işini, inkişafını, genetikasını, biokimyasını, fiziologiyasını və patologiyasını araşdıran bir elm. Davranışın öyrənilməsi eyni zamanda nevrologiyanın bir qoludur. İnsan beyninin öyrənilməsi fənlərarası bir elmdir və molekulyardan hüceyrə səviyyəsinə (fərdi neyronlar), nisbətən kiçik neyron birləşmələri səviyyəsindən beyin qabığı və ya böyük sistemlər səviyyəsinə qədər bir çox tədqiqat səviyyəsini əhatə edir. beyincik və ən yüksək səviyyədə - bütövlükdə sinir sisteminin səviyyəsi. İnsanlar tez-tez nevrologları psixoloqlarla qarışdırırlar. Neyrobiologiya, eyni zamanda, insan beynindəki fizioloji proseslərin gedişatının xüsusiyyətlərini və daha yüksək sinir fəaliyyətində yaratdığı dəyişiklikləri araşdıran neyrofiziologiya ilə əlaqələndirilir. Sinir sisteminin ilk tədqiqatı qədim Misirə gedib çıxır. Trepanation, baş ağrısı və zehni xəstəlikləri müalicə etmək, kəllə təzyiqini azaltmaq üçün kəllədə bir çuxur qazma və ya qırmaq üçün cərrahi bir tətbiq ilk dəfə Neolit ​​dövründə qeyd edildi. Eramızdan əvvəl 1700-cü ilə aid əlyazmalar misirlilərin beyin zədələnməsinin əlamətləri barədə bir az məlumat sahibi olduqlarını göstərir. O vaxt beyinə "kəllə dolması" deyilirdi.

Neyrocərrahiyyə (ing. Neurosurgery) — Neyrocərrahiyyə və ya nevroloji cərrahiyyə, ümumi dildə beyin cərrahiyyəsi kimi tanınan, beyin, onurğa beyni, mərkəzi və periferik sinir də daxil olmaqla sinir sisteminin hər hansı bir hissəsini təsir edən xəstəlilkərin qarşısının alınması, diaqnostikası, cərrahi müalicəsi və reabilitasiyası ilə məşğul olan tibbi ixtisasdır. Müxtəlif ölkələrdə fərdin qanuni olaraq neyrocərrahiyyə ilə məşğul olması üçün müxtəlif tələblər var . Əksər ölkələrdə neyrocərrah təhsili üçün tibb fakültəsini bitirdikdən sonra minimum yeddi il müddətinə ehtiyac duyur Ağrıları aradan qaldırmaq üçün baş üzərində əvvəlcədən düşünülmüş əməliyyatlar min illərdir mövcuddur, lakin neyrocərrahiyyədə nəzərəçarpacaq irəliləyişlər yalnız son yüz ildə baş verib. Görünür, İnkalar Avropanın müstəmləkəçiliyindən əvvəl trepanasiya kimi tanınan proseduru tətbiq ediblər. 936-cı ildən 1013-cü ilə qədər Əl-Əndəlusda orta əsrlərdə Əl-Zəhravi baş xəsarətləri, kəllə sınıqları, onurğa zədələri, hidrosefaliya, subdural efüzyonun cərrahi müalicəsini həyata keçirib. . Hua Tuo mafeisan adlı ilk ümumi anesteziya yaratdı. o bunu beyində cərrahi əməliyyatlarda istifadə etdi. Neyrocərrahlar aşağıdakı tibbi problemlərlə məşğul olur: Onurğa sütunu xəstəlikləri, Fəqərə arası disk yırtqları, degenerativ xəstəliklər, skalioz, fəqərələrin patoloji sınıqları, Baş beyin şişləri, İntraserebral və ekstraserebral şişlərin mikrocərrahiyyəsi, Hipofiz adenomaların endoskopik cərrahiyyəsi, Onurğa beyin şişləri, İntramedulyar və ekstramedulyar şişlərin mikrocərrahiyyəsi, Uşaq neyrocərrahiyyəsi, İnkişaf qüsurları, anadangəlmə baş və onurğa beyin yırtıqları, hidrosefaliyalar, kraniostenozlar, uşaqlarda rast gəlinən şişlər, Bas və onurğa sütunun travmaları, İntraserebral, Epidural, Subdural hematomalar, basılmiş sınıqlar, kəllə sümüyünün defektləri, Fəqərələrin sınıqları və s. Nevrologiyada həkim-nevropatoloqlar tərəfindən müalicəsi mümkün olmayan, cərrahi müdaxilələrlə sağaldılan bir sıra xəstəliklər Azərbaycan Tibb Universitetinin Neyrocərrahiyyə Kafedrasında Neyrocərrahiyyə üzrə müxtəlif dərəcəli elmi dissertasiyalar müdafiə etmiş professorlar, tibb elmləri namizədləri, tibb üzrə fəlsəfə doktorları həm kafedranın nəzdində, həm də müxtəlif klinikalarda fəaliyyət göstərirlər.

Neyrodermit — uzun müddət qаşınmа ilə dаvаm еdən və tеz-tеz rеsidiv vеrən dəri xәstәliyidir. Neyrodermitdə qаşınmа səpkilərdən qаbаq əmələ gəlir və çоx güclü оlur. Xәstәliyin iki klinik fоrmаsı аyırd еdilir: mәһdud və diffuz neyrodermit. Neyrodermatozlar adı altında ən səciyyəvi simptomu qaşınma olan xəstəliklər qrupu birləşdirilir. Neyrodermatozlarda qaşınmanın çox güclü olması və adətən dəridəki dəyişikliklərdən qabaq əmələ gəlməsi ilə fərqlənir. Bundan başqa əsas simptomlar arasında papulyoz ləkələr, lixenifikasiyalar, sinir sisteminin aydın nəzərə çarpan funksional pozğunluqları vardır. Neyrodermitlərin kliniki növləri bunlardır: Dəri qaşınması Məhdud neyrodermit Diffuz neyrodermit Qaşınma xəstəliyi Qaşınmaya bir neçə amil səbəb ola bilər. Bunlara mexaniki toxunma, daxili orqanlarda pozulmalar və endokrin pozulmalar aiddir. Dəri qaşınmasının 2 klinik forması vardır məhdud yayılmış. Məhdud dəri qaşınmasına vulvanın, xayaların, anusun böyük büküşlərin qaşınması aiddir.

Neyroelm — sinir sistemini öyrənən elm sahəsi. İlk başda sadəcə biologiyanın bir sahəsi olaraq inkişaf etsə də, müasir neyroelm fizika, riyaziyyat, kompüter elmləri, dilçilik, psixologiya, fəlsəfə kimi sahələrin kəsişməsində yer alır. Neyroelm sinir sistemini təşkil edən neyronların işləyişini quruluşun fərqli səviyyələrində öyrənir. Buna görə də, neyroelm araşdırmalarında molekulyar biologiya metodlarından tutmuş, canlı insan beynini görüntüləməkdə istifadə olunan fMRT, EEQ kimi fərqli metodlardan istifadə olunur. Nəzəri neyroelmdə empirik təcrübələrdən alınan nəticələr nəzəri əsaslar üzərinə qoyulur. Milyardla neyronlardan ibarət sinir sistemlərini nəzəri şəkildə ələ almaq üçün, neyroalimlər riyazi, fiziki və statistik nəzəriyyələrdən və modellərdən istifadə edirlər.

Neyrofizika (və ya neyrobiofizika) sinir sistemi haqqında molekulyar səviyyədə məlumat əldə etmək üçün fiziki texnikaların təkmilləşdirilməsi və istifadəsi ilə məşğul olan biofizikanın bölməsidir.Neyrofizika sinir sistemini öyrənmək üçün eksperimental biofizikanın yanaşma və metodlarını tətbiq edən fənlərarası elmdir. Neyrofizikada inkişaf etdirilən və istifadə olunan texnikalar: maqnit rezonans görüntüləmə (MRT), lokal fiksasiya metodu, tomoqrafiya və iki fotonlu lazer mikroskobu.

Neyrofiziologiya ─ neyromorfoloji fənlərlə yanaşı sinir sisteminin funksiyalarını öyrənən fiziologiyanın bölməsidir. Neyrofiziologiya nevrologiyanın nəzəri əsasıdır. O, beynin tədqiqilə məşğul olan neyrobiologiya, psixologiya, nevrologiya, kliniki neyrofiziologiya, elektrofiziologiya, etologiya, neyroanatomiya və s. elmlərlə sıx bağlıdır.. Neyrofiziologiya sinir sisteminin fəaliyyətini öyrənən fiziologiyanın xüsusi bölməsi olaraq daha gec yaranmışdır. Neyrofiziologiya praktiki olaraq XIX əsrin II yarısınadək heyvanların öyrənilməsinə əsaslanaraq eksperimental elm kimi inkişaf etmişdir. Həqiqətən də sinir sisteminin fəaliyyətinin "ibtidai" formada aşkar olunması insanda və heyvanda eynidir. Bir sinir hüceyrəsindən digərinə oyanmanın keçməsi (məsələn: sinir, əzələ və vəzi), sadə refleks (məsələn: ətrafların açılıb-yığılması), nisbətən adi işıq, səs, taktil və s. qıcıqların qəbulu və digərləri sinir sisteminin funksiyalarına aiddir. Yalnız XIX əsrin sonunda alimlər tənəffüsün, orqanizmdə qanın, toxuma mayesinin və bir sıra digərlərinin tərkibinin sabit saxlanılması kimi bəzi mürəkkəb funksiyaların tədqiqinə keçdilər.

Neyrogenez (yun. νεύρο (sinir) + lat. genesis (doğum, meydana çıxma, mənşə)) — əcdad hüceyrələrin proliferasiyası, miqrasiyası, yeni əmələ gələn hüceyrələrin diferensiallaşması ilə başlayan və neyron şəbəkəsinə inteqrasiya olunan yeni fəaliyyət qabiliyyətli neyronun formalaşması ilə başa çatan mürəkkəb bir prosesdir. Prenatal inkişaf zamanı qat-qat aktiv olan neyrogenez böyüyən beyni doldurmağı təmin edir.

Neyrolinqvistik proqlamlaşdırma (Həmçinin Neyro-linqvistik proqlamlaşdırma, NLP; ing. Neuro-linguistic programming) — Akademik icma tərəfindən tanınmayan psixoterapiya və praktiki psixologiya istiqaməti hər hansı bir sahədə müvəffəqiyyət qazanmış insanların sözlü və qeyri-şifahi davranışlarını modelləşdirmə (kopyalamaq) texnikasına və söz, göz, bədən və yaddaş hərəkətləri arasındakı bir sıra əlaqələrə əsaslanır. NLP (Neyrolinqvistik proqramlaşdırma) ağıl nəzarət üsulu kimi tanınan bütün problemlərin öhdəsindən gələ bilən bir tətbiqdir. Şəxsi bacarıq və qabiliyyətləri ortaya çıxarmaq və gücləndirmək üçün istifadə olunan NLP, qavrayış, duyğu, düşüncə və davranış proseslərini konstruktiv şəkildə inkişaf etdirmək üçün istifadə olunan bir sıra metodları özündə birləşdirir. NLP dərhal tətbiq oluna bilən çox təsirli texnikaları özündə cəmləşdirən çox sadə proqramlaşdırma üsuludur. Bu üsullar Kibernetika, Psixologiya, Filologiya və Nevrologiya kimi elmlərin işığında işlənib hazırlanmışdır. Bundan əlavə, bu üsullar təhsil, sağlamlıq, ailə, idarəetmə, satış və idman elmlərində uğurla istifadə olunur. İnsanların ətraf mühiti və onların reaksiyaları, ünsiyyət nümunələri və davranış nümunələri haqqında araşdırmalar NLP infrastrukturunu təşkil edir. Bu tədqiqatlar nəticəsində əldə edilən və inkişaf etdirilən texnika və üsullar insanların ünsiyyətini yaxşılaşdırmaq üçün istifadə olunur və həll yolları və məqsədlərin tapılması prosesində də uğurla istifadə olunur. NLP (Neuro Linguistic Programming) tərkibindəki sözlərin ilk hərflərindən ibarətdir.

Neyromediator — bioloji fəal maddələr Neyrotransmitterlər (vasitəçilər) bioloji fəal maddələr olub, elektrokimyəvi impulsun neyronlararası sinaptik boşluq vasitəsilə sinir hüceyrəsindən, eləcə də neyronlardan əzələ toxumasına və ya vəz hüceyrələrinə ötürülməsində iştirak edirlər. Presinaptik sinir liflərinin uclarına daxil olan sinir impulsları mediatorun sinaptik yarığa ifraz olunmasına səbəb olur. Mediator molekulları hüceyrə membranının spesifik reseptor zülalları ilə reaksiyaya girərək ionların transmembran axınını dəyişir , bununla da membranın depolyarizasiya olunmasına və təsir potensialının yaranmasına gətirib çıxarır. QABA (qamma amino yağ turşusu) – İnsan və onurğalı heyvanlarda mərkəzi sinir sisteminin mühüm ləngidici neyromediatorudur. Qlisin- neyromediator amin turşusu kimi iki cür (ikitərəfli) təsir göstərir. Qlisin reseptorları baş və onurğa beyinlərinin bir çox sahələrində mövcuddur. Qlisin reseptorlarla birləşərək neyronlara "ləngidici "təsir göstərir, neyronlardan qlutamat kimi "oyandırıcı" amin turşularının ifraz olunmasını azaldır və QABQ-nın isə ifraz olunmasını artırır. Qlisin həmçinin də NMDA- reseptorlarının spesifik sahələri ilə birləşərək siqnalın qlutamat və aspartat neyrotransmitterlərindən ötürülməsinə imkan verir. Onurğa beynində qlisinin motoneyronların fəaliyyətinin ləngidilməsinə kömək etməsi ondan nevroloji praktikada yüksək əzələ tonusunu aradan qaldırmaq üçün istifadə edilməsinə imkan verir. Qlutamin turşusu (qlutamat) –onurğalı heyvanların sinir sistemində, beyincik və onurğa beyin neyronlarında ən çox yayılmış oyandıricı neyrotransmitterdir.

Neyron — sinir sisteminin struktur-funksional vahidi. Dendrit, Akson, Ranvier buğumcuğu, telodendrit şaxələri, Şvann qişası, Hüceyrə cismi, Nüvə Neyron sinir sisteminin morfo-fizioloji və ya histo-fizioloji quruluş və genetik vahidi hesab olunur. XIX əsrin axırlarında meydana çıxmış bu nəzəriyyəyə neyron nəzəriyyəsi (R. Kaxal) deyilir. Bəzi müəlliflərin fikrincə neyronlar bir-birilə neyrofibrillər vasitəsilə rabitədədir, yəni neyrofibrillər qırılmadan bir neyrondan digər neyrona keçir. Bu nəzəriyyəyə neyrofibrilyar ya neyropil nəzəriyyə deyilir. Bu nəzəriyyə düzgün hesab edilmir. Neyron nəzəriyyəsinə görə sinir sistemi ayrı-ayrı neyronlardan təşkil olunmuşdur. lakinqeyd etmək lazımdır ki, neyronların arasında həmişə müəyyən bir əlaqə yaranır. Deməli neyronlarda olan müstəqillik şərtidir. Sinir sistemi bölünmüşdür və eyni zamanda tamdır.

Neyron şəbəkələr — Çıxıntılar vasitəsilə impulsları ötürən neyronlar öz aralarında qarşılıqlı təsirdə olmaqla neyron şəbəkələr əmələ gətirirlər. Adətən neyron şəbəkələrin, strukturalarına və təyinatlarına görə fərqlənən üç əsas tipini göstərirlər. Birinci tip ierarx şəbəkələr adlanır. Belə şəbəkələrdə məlumat ierarxiyanın bir səviyyəsindən digərinə ardıcıl keçirilməklə ötürülür. Neyron şəbəkələrin ikinci tipinə məhdud təsir dairəsinə malik olan neyronlardan formalaşmış lokal şəbəkələr aiddir. Bu tip lokal şəbəkənin neyronları erarxiyanın bir səviyyəsi çərçivəsində məlumatı emal edirlər. Bu zaman funksional lokal şəbəkə özünü nisbi izoleolunmuş ləngidici və yaxud da həyəcanlandırıcı struktura kimi təqdim edir. Neyron şəbəkələr əsas olaraq 3 hissəyə ayrılırlar: 1. Tam əlaqəli şəbəkələr; 2. Çoxlaylı neyron şəbəkələri; 3.

Neyron şəbəkələr — Çıxıntılar vasitəsilə impulsları ötürən neyronlar öz aralarında qarşılıqlı təsirdə olmaqla neyron şəbəkələr əmələ gətirirlər. Adətən neyron şəbəkələrin, strukturalarına və təyinatlarına görə fərqlənən üç əsas tipini göstərirlər. Birinci tip ierarx şəbəkələr adlanır. Belə şəbəkələrdə məlumat ierarxiyanın bir səviyyəsindən digərinə ardıcıl keçirilməklə ötürülür. Neyron şəbəkələrin ikinci tipinə məhdud təsir dairəsinə malik olan neyronlardan formalaşmış lokal şəbəkələr aiddir. Bu tip lokal şəbəkənin neyronları erarxiyanın bir səviyyəsi çərçivəsində məlumatı emal edirlər. Bu zaman funksional lokal şəbəkə özünü nisbi izoleolunmuş ləngidici və yaxud da həyəcanlandırıcı struktura kimi təqdim edir. Neyron şəbəkələr əsas olaraq 3 hissəyə ayrılırlar: 1. Tam əlaqəli şəbəkələr; 2. Çoxlaylı neyron şəbəkələri; 3.

Neyron şəbəkələr — Çıxıntılar vasitəsilə impulsları ötürən neyronlar öz aralarında qarşılıqlı təsirdə olmaqla neyron şəbəkələr əmələ gətirirlər. Adətən neyron şəbəkələrin, strukturalarına və təyinatlarına görə fərqlənən üç əsas tipini göstərirlər. Birinci tip ierarx şəbəkələr adlanır. Belə şəbəkələrdə məlumat ierarxiyanın bir səviyyəsindən digərinə ardıcıl keçirilməklə ötürülür. Neyron şəbəkələrin ikinci tipinə məhdud təsir dairəsinə malik olan neyronlardan formalaşmış lokal şəbəkələr aiddir. Bu tip lokal şəbəkənin neyronları erarxiyanın bir səviyyəsi çərçivəsində məlumatı emal edirlər. Bu zaman funksional lokal şəbəkə özünü nisbi izoleolunmuş ləngidici və yaxud da həyəcanlandırıcı struktura kimi təqdim edir. Neyron şəbəkələr əsas olaraq 3 hissəyə ayrılırlar: 1. Tam əlaqəli şəbəkələr; 2. Çoxlaylı neyron şəbəkələri; 3.

Diabetik neyropatiya (q.yun. νεϋρον — "sinir" + q.yun. πάθος — "əzab, xəstəlik") — şəkərli diabetdə kiçik qan damarlarının zədələnməsi ilə əlaqəli sinir sisteminin pozğunluqları — yalnız iş qabiliyyətinin azalmasına deyil, həm də tez-tez baş verən ağırlaşmalardan biridir. Ağır əlillik hallarının yaranmasına və xəstələrin ölümünə səbəb olur. Patoloji proses bütün sinir liflərinə təsir göstərir. Müəyyən liflərin zədələnmə dərəcəsindən asılı olaraq müxtəlif növ diabetik neyropatiya müşahidə olunur: sensor (həssas), sensor-motor, avtonom. Eləcə də neyropatiyalar mərkəzi və periferik olaraq ayırd edilir. V. M. Prixojanın (1987) təsnifatına görə, beyin və onurğa beyninin zədələnməsi mərkəzi neyropatiya hesab olunur və müvafiq olaraq bölünür: kəskin komada mərkəzi sinir sisteminin disfunksiyası; beyin dövranının kəskin pozğunluqları; böyrək çatışmazlığında beynin yarımkəskin pozğunluqları (uremiya); nevroza bənzər (psixopatik) vəziyyətlər; diabetik ensefalopatiya; diabetik miyelopatiya. == Beyin qan dövranının pozulması == Şəkərli diabetin gedişatı fonunda beyin işemik insultunun inkişaf riski artır. Uzunmüddətli epidemioloji tədqiqatın nəticələrinə görə, 12 illik izləmə müddətində şəkərli diabet xəstələri arasında işemik insultun baş verməsi 1000 nəfərdən 62,3-ə çatır, halbuki əhalinin digər kateqoriyaları arasında bu hal hər 1000 nəfərə 32,7 nəfərdir.

Neyrocərrahiyyə (ing. Neurosurgery) — Neyrocərrahiyyə və ya nevroloji cərrahiyyə, ümumi dildə beyin cərrahiyyəsi kimi tanınan, beyin, onurğa beyni, mərkəzi və periferik sinir də daxil olmaqla sinir sisteminin hər hansı bir hissəsini təsir edən xəstəlilkərin qarşısının alınması, diaqnostikası, cərrahi müalicəsi və reabilitasiyası ilə məşğul olan tibbi ixtisasdır. Müxtəlif ölkələrdə fərdin qanuni olaraq neyrocərrahiyyə ilə məşğul olması üçün müxtəlif tələblər var . Əksər ölkələrdə neyrocərrah təhsili üçün tibb fakültəsini bitirdikdən sonra minimum yeddi il müddətinə ehtiyac duyur Ağrıları aradan qaldırmaq üçün baş üzərində əvvəlcədən düşünülmüş əməliyyatlar min illərdir mövcuddur, lakin neyrocərrahiyyədə nəzərəçarpacaq irəliləyişlər yalnız son yüz ildə baş verib. Görünür, İnkalar Avropanın müstəmləkəçiliyindən əvvəl trepanasiya kimi tanınan proseduru tətbiq ediblər. 936-cı ildən 1013-cü ilə qədər Əl-Əndəlusda orta əsrlərdə Əl-Zəhravi baş xəsarətləri, kəllə sınıqları, onurğa zədələri, hidrosefaliya, subdural efüzyonun cərrahi müalicəsini həyata keçirib. . Hua Tuo mafeisan adlı ilk ümumi anesteziya yaratdı. o bunu beyində cərrahi əməliyyatlarda istifadə etdi. Neyrocərrahlar aşağıdakı tibbi problemlərlə məşğul olur: Onurğa sütunu xəstəlikləri, Fəqərə arası disk yırtqları, degenerativ xəstəliklər, skalioz, fəqərələrin patoloji sınıqları, Baş beyin şişləri, İntraserebral və ekstraserebral şişlərin mikrocərrahiyyəsi, Hipofiz adenomaların endoskopik cərrahiyyəsi, Onurğa beyin şişləri, İntramedulyar və ekstramedulyar şişlərin mikrocərrahiyyəsi, Uşaq neyrocərrahiyyəsi, İnkişaf qüsurları, anadangəlmə baş və onurğa beyin yırtıqları, hidrosefaliyalar, kraniostenozlar, uşaqlarda rast gəlinən şişlər, Bas və onurğa sütunun travmaları, İntraserebral, Epidural, Subdural hematomalar, basılmiş sınıqlar, kəllə sümüyünün defektləri, Fəqərələrin sınıqları və s. Nevrologiyada həkim-nevropatoloqlar tərəfindən müalicəsi mümkün olmayan, cərrahi müdaxilələrlə sağaldılan bir sıra xəstəliklər Azərbaycan Tibb Universitetinin Neyrocərrahiyyə Kafedrasında Neyrocərrahiyyə üzrə müxtəlif dərəcəli elmi dissertasiyalar müdafiə etmiş professorlar, tibb elmləri namizədləri, tibb üzrə fəlsəfə doktorları həm kafedranın nəzdində, həm də müxtəlif klinikalarda fəaliyyət göstərirlər.

Neyrodegenerativ xəstəlik, neyrodegenerasiya kimi tanınan prosesdə neyronların strukturunun və ya funksiyasının proqressiv itkisi nəticəsində yaranır. Belə bir neyron zədələnməsi nəticədə hüceyrə ölümünə səbəb ola bilər. Neyrodegenerativ xəstəliklərə yan amiotrofik skleroz, dağınıq skleroz, parkinson xəstəliyi, altsheymer xəstəliyi, hantinqton xəstəliyi, çoxsaylı sistem atrofiyası və prion xəstəlikləri daxildir. Neyrodegenerasiya beyində molekulyardan tutmuş sistemə qədər bir çox müxtəlif səviyyələrdə neyron dövrələrdə müşahidə oluna bilər. Neyronların mütərəqqi degenerasiyasını geri qaytarmaq üçün heç bir məlum yol olmadığı üçün bu xəstəliklər sağalmaz hesab olunur; lakin tədqiqatlar göstərmişdir ki, neyrodegenerasiyaya kömək edən iki əsas amil oksidləşdirici stress və iltihabdır. Biotibbi tədqiqatlar bu xəstəliklər arasında atipik zülal birləşmələri (proteinopatiya kimi) və induksiya edilmiş hüceyrə ölümü də daxil olmaqla hüceyrəaltı səviyyədə bir çox oxşarlıqlar aşkar etmişdir. Bu oxşarlıqlar bir nörodegenerativ xəstəliyə qarşı terapevtik irəliləyişlərin digər xəstəlikləri də yaxşılaşdıra biləcəyini göstərir. 2019-cu ildə dünya üzrə 55 milyon insanın demans xəstəliyinə tutulduğu və bu rəqəmin 2050-ci ilə qədər 139 milyon insana çatacağı təxmin edilir.

Neyroendokrin şişlər (NET) endokrin (hormonal) və sinir sistemlərinin hüceyrələrindən yaranan yenitörəmələrdir. Onlar ən çox bağırsaqda baş verir, burada əsasən karsinoid şişlər kimi adlanır, lakin mədəaltı vəzi, ağciyər və bədənin qalan hissəsində də olur.

Neyroendokrinologiya — biologiyanın (xüsusən fiziologiyanın) sinir və endokrin sistemlərinin qarşılıqlı əlaqəsini öyrənən sahə. Neyroendokrinologiya beynin orqanizmdə hormonal fəaliyyətini təmzimləyir. İnsan bədəninin fizioloji proseslərini tənzimləmək üçün sinir və endokrin sistemləri çox vaxt neyroendokrin inteqrasiya adlanan prosesdə birlikdə hərəkət edir. Neyroendokrinologiya beynin, xüsusən də hipotalamusun hipofiz vəzi hormonlarının ifrazına nəzarət etdiyini və sonradan endokrin və sinir sistemlərinin çoxsaylı qarşılıqlı əlaqələrini araşdırmaq üçün yaranmışdır. Endokrin sistem bədən boyunca peptidlər, steroidlər və neyroaminlər də daxil olmaqla müxtəlif kimyəvi quruluşlu hormonlar istehsal edən və ifraz edən çoxsaylı vəzilərdən ibarətdir. Ümumi olaraq hormonlar bir çox fizioloji prosesləri tənzimləyir. Neyroendokrin sistem hipotalamusun reproduksiyanı, maddələr mübadiləsini, enerji istifadəsini, osmolyarlığı və qan təzyiqini tənzimləyən mexanizmdir. Hipotalamus beynin bütün nahiyələrindən daxil olan məlumatları birləşdirmək və spesifik reaksiya yaratmaq roluna görə beynin yayım mərkəzi kimi tanınır. Neyroendokrin sistemdə hipotalamus beynin müxtəlif hissələrindən elektrik siqnallarını qəbul edir və bu elektrik siqnallarını hormonlar və ya sərbəst buraxan amillər şəklində kimyəvi siqnallara çevirir. Bu kimyəvi maddələr daha sonra hipofiz vəzinə və oradan da sistemli dövrəyə daşınır.

Neyrohormon — neyroendokrin hüceyrələr (həmçinin neyrosekretor hüceyrələr adlanır) tərəfindən qana istehsal olunan və ifraz olunan hər hansı bir hormon. Tərifinə görə, hormonlar olmaqla, sistemli fəaliyyət üçün qan dövranına salınırlar, lakin onlar həm də neyrotransmitter rolunu və ya avtokrin (daxili) və ya parakrin (yerli) paylaşıcı kimi ola bilərlər. Hipotalamusun sərbəst buraxılması hormonları xüsusi hipotalamus neyronlarında olan neyrohipofiz hormonlarıdır və onlar hipofizin orta, yüksək və arxa hissəsinə qədər paylanır. Böyrəküstü vəzin beyin maddəsi xromaffin hüceyrələrində adrenomedulyar hormonlar istehsal edir, bu hüceyrələr struktur baxımından postsinaptik simpatik neyronlara çox bənzəyir, baxmayaraq ki, onlar neyron olmasalar da, neyron qabığın törəmələridirlər. Hər ikisi enteroendokrin hüceyrələr olan enterokromaffin və enterokromafinəbənzər hüceyrələr, neyron törəmələri olmasalar da, xromaffin hüceyrələrə struktur və funksional oxşarlıqlarına görə neyroendokrin hüceyrələr hesab olunurlar. Digər neyroendokrin hüceyrələr bütün bədənə səpələnmişdir. Neyrohormonlar neyrosekretor hüceyrələr tərəfindən ifraz olunur. Hipofizyotrop və ya hipotalamik hormonlar olaraq bilinən sərbəst buraxılan hormonlar hipotalamusda müxtəlif növ ixtisaslaşmış neyronlar tərəfindən istehsal olunur. Daha sonra onlar neyron aksonları boyunca orta əsas hissəsini təşkil edən akson uclarına daşınaraq burada saxlanılır və hipofiz portal sisteminə buraxılır. Sonra tez bir zamanda ön hipofiz vəzinə çatırlar və burada hormonal fəaliyyət göstərirlər.

Neyropatologiya beyin, onurğa beyni və periferik sinirlər də daxil olmaqla sinir sisteminin xəstəliklərinin və pozğunluqlarının öyrənilməsinə yönəlmiş tibb sahəsidir. Əsas məqsədlərindən biri Alzheimer xəstəliyi, parkinson xəstəliyi və dağınıq skleroz kimi nevroloji xəstəliklərin əsas səbəblərini müəyyən etməkdir. Neyropatoloqlar immunohistokimya, elektron mikroskopiya və molekulyar testlər daxil olmaqla toxuma nümunələrini təhlil etmək üçün müxtəlif üsullardan istifadə edirlər. Bu üsullar onlara hüceyrə və molekulyar səviyyədə sinir sistemindəki dəyişiklikləri, məsələn, spesifik xəstəliklərlə əlaqəli olan anormal zülalların və ya genlərdə mutasiyaların mövcudluğunu müəyyən etməyə imkan verir. Bu sahədə tədqiqatçılar maqnit rezonans görüntüləmə (MRT) və pozitron emissiya tomoqrafiyası (PET) kimi görüntüləmə texnologiyaları da daxil olmaqla, beyin və digər sinir toxumalarını öyrənmək üçün geniş alət və üsullardan istifadə edirlər. Bir neçə mütəxəssis nevropatologiya jurnalı akademik nevropatologiyaya xidmət edir. Acta Neuropathologica ən yüksək impakt faktorlu nevropatologiya jurnalıdır.

Neyroplastik cərrahiyyə və ya rekonstruktiv cərrahiyyə sinir sisteminin, xüsusən də beyin və periferik sinirlərin funksiya və formasının bərpası ilə məşğul olan cərrahi ixtisasdır. Bu ixtisas travma, şişlər və ya digər xəstəliklər nəticəsində sinir sisteminə zərərin bərpasına yönəlmişdir. Neyroplastik və rekonstruktiv cərrahlar xəstələrin funksiyalarını bərpa etmək və həyat keyfiyyətini yaxşılaşdırmaq üçün mikrocərrahiyyə, sinir transplantasiyası və neyroprostetik kimi müxtəlif üsullardan istifadə edirlər. Dr. Pol Busi və Dr. Uaylder Penfild kimi qabaqcıllar nevroloji xəstəlikləri olan xəstələri müalicə etmək üçün yeni cərrahi üsullar inkişaf etdirirdilər. 1950–60-cı illərdə neyrooplastik və rekonstruktiv cərrahiyyə sahəsi ortaya çıxmağa başlasa da, bu sahənin tarixi əsasən 1800-cü illərin sonlarına, fransız neyrocərrah Viktor Horslinin güllə yarası nəticəsində yaranan üz iflicini bərpa etmək üçün ilk sinir greftini yerinə yetirdiyi vaxta gedib çıxır. O vaxtdan bəri mikrocərrahiyyə, neyroprostetik və digər üsullardakı irəliləyişlər sinir zədələri və pozğunluqlarının müalicəsində əhəmiyyətli irəliləyişlərə səbəb olmuşdur, lakin neyroplastiklik anlayışı 19-cu əsrdən, alimlərin təcrübəyə cavab olaraq beynin dəyişmə qabiliyyətini öyrənməyə başladığı vaxtdan bəri mövcuddur. 20-ci əsrin əvvəllərində isə neyrocərrahlar beyin zədələri və ya pozğunluqları olan xəstələri müalicə etmək üçün neyroplastikliyin istifadəsini araşdırmağa başladılar.

Neyrotomiya termini müxtəlif tibbi şərtlərlə əlaqəli ağrıları və ya digər simptomları aradan qaldırmaq üçün müəyyən bir sinirin kəsilməsi və ya ablasyonu üçün cərrahi proseduru ifadə edir. Prosedura onurğa sinirləri üzərində aparıldıqda, rizotomiya adlanır. Rizotomiya tez-tez xroniki ağrıları, xüsusən də arxa, boyun və ətraflarda müalicə etmək üçün istifadə olunur və radiotezlik, lazer və ya kimyəvi neyroliz də daxil olmaqla müxtəlif üsullardan istifadə etməklə həyata keçirilə bilər.

Rəfael Rafiq oğlu Bayramov (23 fevral 1982, Sumqayıt) — Azərbaycan alimi, neyrocərrah, neyroradioloq. Azərbaycanda ilk dəfə intrakranial damarlara axının istiqamətini dəyişən stentlərin PIPELINE və ACANDIS DERIVO yerləşdirilməsi əməliyyatını və Azərbaycanda ilk dəfə 2 günlük uşağın anadangəlmə beyin damarının inkişafqüsuru – Galen veni Malformasiyasının endovaskulyar embolizasiyası əməliyyatını icra etmişdir. Həmçinin Azərbaycanda ilk dəfə arteriovenoz malformasiyaların embolizasiyası üçün ONYX istifadəsi və Azərbaycanda ilk dəfə trombekstraksiya prosedurunun icrası ona məxsusdur. Rafael Bayramov 1982-ci il fevralın 23-də Sumqayıt şəhərində anadan olmuşdur. İlk təhsilini 1989–1999-cu illərdə Sumqayıt şəhər 33 nömrəli məktəbdə almışdır. 1999-cu ildə Ulu Öndər Heydər Əlievin təşəbbüsü ilə yaradılmış "Dövlət Xətti" proqramı ilə İ. M. Seçenov adına Moskva Tibb Akademiyasının müaliçə işi fakültəsinə qəbul olmuş və 2005-ci ildə məzun olduqdan sonra, həmin ildən həmin universitetin cərrahiyyə kafedrasında internaturaya başlamışdır. 2006–2008-ci illərdə Rusiya Diplomdansonra Təhsil Tibb Akademiyasının Neyrocərrahiyə kafedrasında ordinatura üzrə təhsil almış, daha sonra isə Azərbaycan Respublikasının Prezidentinin sərəncamı ilə təsdiq edilmiş "Dövlət Proqramı" çərçivəsində 2008 – 2011-ci illərdə A. L. Polenov adına Russiya Elmi-Tədqiqat Neyrocərrahiyə İnstitutunda əyani aspirantura üzrə neyrocərrahiyə ixtisası üzrə təhsilini davam etdirmişdir. 22 noyabr 2011-ci ildə tibb elmləri namizədi elmi dərəcəsini almışdır. 2012-ci ilin fevral-may aylarında Novosibirsk şəhərində Novosibirsk Dövlət Tibb Universitetinin ürək-damar cərrahiyyəsi kafedrasında kurs keçərək "Rentgen endovaskulyar müalicə və dianqostika" ixtisasına yiyələnmişdir. 2022-ci ilin iyun-iyul aylarında Sürix Universitet Klinikasının Neyrocərrahiyyə mərkəzində Hospitasiya keçmişdir.

Təbii neyroaktiv maddə (TNM) — digər neyronların və ya əzələ hüceyrələrinin fəaliyyətinə təsir edən neyronlar tərəfindən istehsal olunan kimyəvi maddə. Təbii neyroaktiv maddələrə neyrotransmitterlər, neyrohormonlar və neyromodulyatorlar daxildir. Neyrotransmitterlər sinapslar vasitəsilə yalnız qonşu neyronlar arasında işləyir. Neyrohormonlar qana salınır və məsafədə hərəkət edir. Bəzi təbii neyroaktiv maddələr həm ötürücü, həm də hormon rolunu oynayır.