İsaiyanın hakimiyyəti dövründə (e.ə. 638–609-cu illər) bütün siyasi və dini hakimiyyət Yerusəlimdə (Qüds) cəmləşmişdi. E.ə. 586-cı ildə Navuxodonosor İudeya çarlığını darmadağın etdikdən və Yerusəlim xarabalığa çevrildikdən sonra belə, Babilistanda sürgündə olan yəhudilərin fikri yenə də itirdikləri müstəqilliklərinin rəmzi olan Yerusəlimdə, onun məbədində idi.
E.ə. 538-ci ildə Əhəməni şahı II Kir Babilistanı işğal etdikdən sonra yəhudilərə Yerusəlimə qayıdaraq məbədlərini bərpa etməyə icazə verdi. Onlar elə də etdilər. İkinci məbəd 70-ci illərdə romalılar tərəfindən məhv edilənə qədər yəhudi dininin və bütün yəhudilərin ümidlərinin mərkəzi olaraq qaldı. Bundan sonra yenidən torpaqlarından didərgin düşmüş yəhudilər, hər şeyə rəğmən, onlar üçün uzaq məqsəd, ümid və arzu olan Yerusəlimi də, məbədi də unutmadılar.
Məbəd Sion dağı üzərində ucaldığından yəhudi çarlığının poetik adı da Sion oldu. 1896-cı ildə əsası Avstriya-Macarıstandan olan yəhudi Teodor Hersl tərəfindən qoyulmuş və məqsədi yəhudiləri Yerusəlimə qaytarmaq olan müasir hərəkat sionizm adlanır. (Ayzek Azimov. Sözlərin tarixi)
