ŞÖLƏ

сущ.
1. свет (лучистая энергия, воспринимаемая глазом, делающая окружающий мир видимым). Ayın şöləsi свет луны (лунный свет), şamın şöləsi свет свечи, çırağın (lampanın) şöləsi свет лампы (светильника), nəyin zəif şöləsi слабый свет чего
2. луч:
1) узкая полоса света, исходящая от какого-л. светящегося предмета. İşığın şöləsi луч света, günəşin şölələri лучи солнца (солнечные лучи)
2) перен. быстрое, неожиданное проявление, проблеск чего-л. , с вет. Ümid şöləsi луч надежды, məhəbbət şöləsi луч (свет) любви, həqiqət şöləsi луч (свет) истины
3. пламя (огонь, поднимающийся над горящим предметом). Tonqalın şöləsi пламя костра
4. блеск; озарение, сияние (яркий свет, излучаемый чем-л.). Ulduzların şöləsi сияние звёзд; şölə saçmaq (vermək):
1. сиять, светить (излучать свет). Günəş şölə saçır солнце светит
2. перен. пылать (становиться красным, горячим от прилива крови); гореть. Yanaqları şölə verir kimin пылают (горят) щеки у кого , чьи; şölə çəkmək: 1. пламенеть, пылать; гореть, ярко освещать, издавать сильный жар. Şölə çəkib yanmaq пылать, пламенеть любовью к кому-л., гореть в огне любви; 2. светиться (излучать ровный свет – об источнике света)
◊ gözlərimin şöləsi (işığı) свет очей моих