1. [ ər. ] Nağıllara və bəzi inanclara görə gözə görünməyən varlıq mövhumi bir məxluq. Cini tutub evdə işlədirmişlər. Cin hər işi tərsinə eləyirmiş… Cin hər gün yalvararmış ki, üstündəki iynəyi çıxartsınlar.
Çünki cinlər iynədən qorxurlar… ().
Hələ uşaqlıqda [Yarməmməd] eşitmişdi ki, boş çöllər cinlərlə dolu olur.
2. məc. Xırdaca, cılız, lakin çevik, zirək uşaq haqqında. Elə bil bu uşaq cindir.
◊ Cin atına mindirmək – bərk hirsləndirmək, cinləndirmək.
Belə hərəkət Səkinəni lap cin atına mindirərdi.
Xannazirin … qaçıb gəlməsi Hacı Səmsamı cin atına mindirmişdi.
Cin atına minmək – bərk hirslənmək, cinlənmək.
Cin başına (beyninə, təpəsinə) vurmaq – bax cin atına minmək.
[Koxa:] Cin vurdu başıma, çıxdım özümdən; Hamısın doyunca kötəklədim mən.
Cin vurdu Gəldiyevin başına, istədi [Ağca xanımı] götürüb mıxlasın yerə.
Cin bismillahdan qorxan kimi qorxmaq – bir şeydən və ya adamdan çox bərk qorxmaq, ehtiyat etmək, çəkinmək.
Cin dəmirdən qorxan kimi qorxmaq – bax cin bismillahdan qorxan kimi qorxmaq.
Cin kimi – zəkalı, zirək adam haqqında.
Cin tutmaq – dəli olmaq, çıldırmaq.
Cini tutmaq – birdən bərk hirslənmək, bərk acığı tutmaq.
Cinini başına yığmaq – bax cin atına mindirmək.
Cinni-Cəfər qoşunu (kimi) zar. – çox hay-küylü, səs-küylü uşaq izdihamı haqqında.
