İNCİMƏK

Türk dillərində inc feili olub, “sındırmaq” mənasında işlədilib (xalq arasında indi xıncım-xıncım etmək ifadəsi qalmaqdadır). İnc həm də isim kimi işlədilib: “zədə” mənasında. İncimək kəlməsi indi “narazı qalmaq, küsmək” və s. mənalarda işlədilir və inc ismindən bərk-i-mək qəlibi üzrə yaranıb (inc-i-mək). (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)

İNCİK
İNDİ

Digər lüğətlərdə