İSTEFA
[ər.] сущ. вичин (жуван) хушуналди къуллугъдай экъечӀун, кӀвалахдилай гъил къачун; istefa vermək, istefaya çıxmaq кил. istefa.
is. [ər.] Öz xoşu ilə vəzifəsindən, işindən çıxma, əl çəkmə. Mitinqçilər istefa tələb edirlər. □ İstefa vermək, istefaya çıxmaq – öz xoşu ilə vəzifəsi
Tam oxu »сущ. отставка (окончательный уход с военной, гражданской государственной службы). İstefada olmaq находиться в отставке, istefaya çıxmaq выйти в отстав
Tam oxu »i. resignation; retirement; ~ya çıxmaq to resign, to retire, to go* into retirement; ~da olmaq to be* retired; ~da olan polkovnik retired colonel; hök
Tam oxu »İSTE’FA’ ə. 1) bağışlanmasını xahiş etmə, əfv istəmə; 2) bir vəzifə və ya qulluqdan könüllü çıxma; 3) yaşının çoxluğuna görə, tutduğu vəzifədən uzaqla
Tam oxu »