İSTEFA

is. [ ər. ] Öz xoşu ilə vəzifəsindən, işindən çıxma, əl çəkmə. Mitinqçilər istefa tələb edirlər.
□ İstefa vermək, istefaya çıxmaq – öz xoşu ilə vəzifəsindən, qulluğundan əl çəkmək, çıxmaq.
[Almaz:] Mən deyərdim ki, bir vətəndaş kimi [Baloğlan] öz nöqsanlarını bilib istefa versin. C.Cabbarlı.
İblisi cəhənnəm əhli bir növ cana gətirmişdi ki, binəva az qalmışdı, istefa verib qulluqdan çıxsın… Ə.Haqverdiyev.

İSTEDADSIZLIQ
İSTEFALI

Digər lüğətlərdə