SƏR I is. [ fars. ] Baş. Boz at, səni sər tövlədə bağlaram; And içirəm, sənə məxmər çullaram (“Qaçaq Nəbi”).
SƏR II f. Salmaq, örtmək. Göy çəmənə xalı kimi öz kölgəni sər! (S.Vurğun).
SƏR I is. [ fars. ] Baş. Boz at, səni sər tövlədə bağlaram; And içirəm, sənə məxmər çullaram (“Qaçaq Nəbi”).
SƏR II f. Salmaq, örtmək. Göy çəmənə xalı kimi öz kölgəni sər! (S.Vurğun).
[fars.] klas. 1. is. Baş. [Qurbani:] Sərim sadağadı, üzüm payəndaz; Candan qeyri yoxdur bir matah məndə
Tam oxu »f. 1) baş, kəllə, təpə; 2) başçı, rəis; 3) son, axır, nəhayət; uc, kənar; 4) əvvəl, başlanğıc; 5) m. həyat, varlıq
Tam oxu »