f. prendre possession de qch, emparer (s’) de qn, de qch ; rendre (se) maître de qn, de qch ; approprier (s’) ; attribuer (s’) ; usurper vt
f. prendre possession de qch, emparer (s’) de qn, de qch ; rendre (se) maître de qn, de qch ; approprier (s’) ; attribuer (s’) ; usurper vt
гл. 1. гужалди ва къанунсуз рекьелди къачун, сагьиб хьун; вичиз (жуваз) кьун (къачун), вичинди авун; кьуртӀ авун (рах
Tam oxu »f. 1. to own (d.), to be* master (of); evə ~ to own a house; dövlətə ~ to possess wealth; 2. to appropriate (d
Tam oxu »YİYƏLƏNMƏK [Durmuş:] Qoy böyük qardaş bağa yiyələnsin (Mir Cəlal); MƏNGİRLƏMƏK Tahir: Keçən səfər idarəyə ev verəndə də hamısını özünüz məngirlədiniz
Tam oxu »глаг. владеть, овладевать, овладеть, завладевать, завладеть: 1. захватывать, захватить. Mənzilə yiyələnmək завладеть квартирой, daşqaşa yiyələnmək овл
Tam oxu »f. 1. Zorla və qeyri-qanuni surətdə bir şeyə sahib olmaq. Özgənin malına yiyələnmək. Kitabıma yiyələndi
Tam oxu »