ŞİŞ I is. tib. Bədəndə əmələ gələn qabarma (xəstəlik). Dirsəkdən yuxarı qolumda şiş əmələ gəldi (M.İbrahimov).
ŞİŞ II is. Kabab çəkmək üçün dəmirdən və ya ağacdan düzəldilmiş alət. Biz burada elə tədbir görmüşük ki, nə şiş yanacaq, nə kabab (İ.Əfəndiyev).
ŞİŞ III sif. Qəlbi, yüksək. Odur ki, şiş dağlara indi baxıb “ah” deyir (S.Vurğun).
ŞİŞ IV f. Qabarmaq, köpmək. Birdən ustanın öskürəyi tutdu; boğazının damarları gömgöy göyərib şişdi (Q.İlkin).
[m1][/m]