Azərbaycan dilinin omonimlər lüğəti

  • QAT

    QAT I is. Lay, təbəqə, büküm. Göylərin qatına ucaldı fəryad; O qırğın Qafqazda tutar qoymadı (S.Vurğun)

    Tam oxu »
  • QATAR

    QATAR I is. [ ər. ] Sərnişinləri daşıyan vaqonlar. Qatarım qışqırıb ötən zamanı; Sürülər, naxırlar qaçıb dağılır (O

    Tam oxu »
  • QATLANMAQ

    QATLANMAQ I f. Bükülmək, iki qat olmaq. Asya süfrənin ucunu qatladı (Mir Cəlal). QATLANMAQ II f. Dözmək, tab gətirmək

    Tam oxu »
  • QAYIN

    QAYIN I is. Ər və ya arvadın qardaşı. Ay aman, ay qız, qaynın gəlib evlərdən səni axtarır (C.Cabbarlı)

    Tam oxu »
  • QAYMAQ

    QAYMAQ I is. Südün üzü. Əşrəfgil təzə camış qaymağından bir-iki qaşıq götürdülər (İ.Şıxlı). QAYMAQ II is

    Tam oxu »
  • QAYNAQ

    QAYNAQ I is. Bir şeyin qaynayıb çıxdığı yer; mənbə. Deyirəm sevincdən axan yaşların; Qaynağı dərindi, kökü dərindi (B

    Tam oxu »
  • QAZ

    QAZ I is. zool. Ördəyə bənzər, lakin ondan böyük, uzunboğaz, əti yeyilən su quşu. QAZ II is. [ fr. ] kim

    Tam oxu »
  • QAZAĞI

    QAZAĞI I is. mus. Azərbaycan oyun havalarından biri. Toyda həmişə qazağı çaldırardı. QAZAĞI II is. Yəhərin bir növü

    Tam oxu »
  • QAZAN

    QAZAN I is. İçində xörək bişirmək, su qaynatmaq və s. üçün böyük girdə metal qab. Ocaq daşının üstündəki iri qazandan plov qoxusu gəlirdi (Ə

    Tam oxu »
  • QAZI

    QAZI I is. [ ər. ] tar. Müsəlmanlarda dini məhkəmə işlərinə baxan ruhani, şəriət hakimi. QAZI II f. Kəskin bir alətlə bir şeyin səthindəki şeyi qoparm

    Tam oxu »
  • QAZINTI

    QAZINTI I is. Yer altından qazımaqla çıxarılan mədən və s. faydalı süxurlar. Azərbaycan faydalı qazıntılarla çox zəngindir

    Tam oxu »
  • QAZMA

    QAZMA I is. Torpaq qazımaq üçün istifadə olunan saplı alət. Güldanə ilə Bənövşənin əlində qazma, Tərgülün əlində vedrə, Gülxarla Gülşənin əlində bel v

    Tam oxu »
  • QEYD

    QEYD I is. [ ər. ] Qısa şəkildə yazma. Əzizbəyovun gözləri yazı stolunun üstündəki qeydlərinə sataşdı (M

    Tam oxu »
  • QEYRİ

    QEYRİ I sif. [ ər. ] Özgə, yad, kənar, başqa. Bahadır qeyri bir halətdə idi (N.Nərimanov). QEYRİ II qoşma Seçilmə, fərqlənmə, əlavə mənalarında

    Tam oxu »
  • QƏDƏR

    QƏDƏR I is. [ ər. ] Qeyri-müəyyən miqdar, say, kəmiyyət. Hər şeyin qədəri vardır (“İzahlı lüğət”). QƏDƏR II is

    Tam oxu »
  • QƏRAR

    QƏRAR I is. [ ər. ] Çıxarılan nəticə, qətnamə; fikir, mülahizə. Vera, yığıncağınızda nə qərara gəldiniz? (S

    Tam oxu »
  • QƏRƏZ

    QƏRƏZ I is. [ ər. ] Məqsəd, niyyət, məram. Bəs indi mənim yanıma gəlməkdən qərəziniz nədir? (M.F.Axundzadə)

    Tam oxu »
  • QƏSD

    QƏSD I is. [ ər. ] Niyyət, məqsəd, məram. Xudayar bəyin qəsdi Zeynəbin və səqirlərin var-yoxuna... sahib olub, Zeynəbi çölə ötürmək idi (C

    Tam oxu »
  • QƏZA

    QƏZA I is. [ ər. ] Bədbəxt hadisə, fəlakət. Elə bil ki, yelkənin qəzaya uğramışdı! (Ə.Cəmil). QƏZA II is

    Tam oxu »
  • QIR

    QIR I is. Evlərin damına salınan qara rəngli qatı maddə. Evlərin damındakı qır əriyib, divar aşağı süzülürdü (N

    Tam oxu »
  • QIRX

    QIRX I say Otuz doqquzdan sonra gələn rəqəm. Hərarəti həmişə qırx ilə qırx iki arasındadır (M.İbrahimov)

    Tam oxu »
  • QIROV

    QIROV I is. coğr. Yerə, yarpaqlar və s. üzərinə düşən buz kristalları, şehin donmuş zərrələri. Atım köpüklənir, atım buğlanır; Donmuş qırov kimi sinəs

    Tam oxu »
  • QIYMAQ

    QIYMAQ I f. Gözlərini yarı yumaraq, qısaraq baxmaq. Hesabdar gözlərini qıyıb üfüqdə iki boy qalxmış günəşə baxdı (M

    Tam oxu »
  • QIZ

    QIZ I is. Qadın cinsindən olan uşaq, övlad. Qızlar, oğlanlar yanaşı oturmuşdular (M.Hüseyn). QIZ II f

    Tam oxu »
  • QIZIL

    QIZIL I is. Rəngi sarı olan qiymətli metal. QIZIL II sif. Al-qırmızı. Uzun enli və düz küçədə qızıl bayraqlar görünürdü (M

    Tam oxu »
  • QIZILCA

    QIZILCA I is. tib. Səpki (xəstəlik). Uşaq qızılca çıxardıb. QIZILCA II is. bot. Meyvə. Bütün qışı uşaqlardan hansının cibinə əl atsaydın, göyəm qurusu

    Tam oxu »
  • QIZINMAQ

    QIZINMAQ I f. İsinmək, istiləndirmək. Mən istədim ki, sizdə bir az qızınıb rahat olam (S.S.Axundov). QIZINMAQ II f

    Tam oxu »
  • QIZMAQ

    QIZMAQ I f. Hərarət almaq, istilənmək. Qızdı günəş, əsdi isti yellər; Qarlar əridi, axışdı sellər (A

    Tam oxu »
  • QİSMƏT

    QİSMƏT I is. [ ər. ] Tale, bəxt. İkimiz eylərik onda söhbət; Görək Allah nə eyləyir qismət (M.S.Ordubadi)

    Tam oxu »
  • QİTƏ

    QİTƏ I is. [ ər. ] coğr. Yer kürəsinin okean və dənizlərlə əhatə olunmuş böyük hissələrindən hər biri

    Tam oxu »
  • QOÇ

    QOÇ I is. Qoyunun erkəyi, damazlıq erkək qoyun. İsmayıla gələn qoçun anası hansı ayda, gündə qoça gəlibdir? (Dastanlar)

    Tam oxu »
  • QOL

    QOL I is. İnsan bədəninin üzvü. Odur, bir tərəfdə anam büzüşmüş; Yatmışdır, başının altında qolu (B.Azəroğlu)

    Tam oxu »
  • QORA

    QORA I is. Cır üzüm, üzümün dəyməmişi. Cavahir talvardan asılmış qora salxımlarını ona göstərib dedi

    Tam oxu »
  • QOŞMA

    QOŞMA I is. ədəb. Hər misrası on bir hecadan ibarət olan beş bəndli şeir. Mən səni görmüşəm on beş il əzəl; Dilində bir qoşma, bir dərdli qəzəl (S

    Tam oxu »
  • QOŞMAQ

    QOŞMAQ I f. Bağlamaq, bənd etmək. Payızın əvvəlində Nurəddin arabasını qoşub, şəhərə kirayəçiliyə getdi (S

    Tam oxu »
  • QOV

    QOV I is. Tez alışan yumşaq maddə. Çaxmaq daşına qov qoyub çəkdi (M.İbrahimov). QOV II f. Çıxıb getməyə, rədd olmağa məcbur etmək

    Tam oxu »
  • QOVAQ

    QOVAQ I is. bot. Söyüd fəsiləsindən olan qollu-budaqlı ağac. Sənin sayəndədir rus kəndliləri; Azad nəfəs alır qovaq altında (M

    Tam oxu »
  • QOY

    QOY I f. Yerləşdirmək; buraxmaq; saxlamaq. Kərim kitabı büküb pəncərəyə qoydu (M.İbrahimov). QOY II ədat Əmr, çağırış, hədə, arzu və s

    Tam oxu »
  • QOYUN

    QOYUN I is. Gövşək ev heyvanı. Canavarlar yedi bütün qoyunu; İştə, oğlum, yalançılıq oynu (M.Ə.Sabir)

    Tam oxu »
  • QUL

    QUL I is. tar. Müharibədə əsir tutulub satılan adam. Təbiətin ana qəlbi qul doğmamış insanı! (S.Vurğun)

    Tam oxu »
  • QULLUQ

    QULLUQ I is. Xidmət, iş, vəzifə. Qulam mətbəədə qulluğa düzəldi (Mir Cəlal). QULLUQ II is. köhn. Qul olmuş adamın halı; köləlik

    Tam oxu »
  • QULP

    QULP I is. Dəstə, sap. Səhəngi çiynində rahatlayıb qolunu qulpuna keçirdi (İ.Şıxlı). QULP II is. Əmma, bəhanə axtarma, əllaməlik etmə

    Tam oxu »
  • QUNDAQ

    QUNDAQ I is. Körpə uşaqları sarımaq üçün sarğı ləvazimatı. QUNDAQ II is. Tüfəngin ağac hissəsi. Güllədən tüfənginin parçalandı qundağı (S

    Tam oxu »
  • QUR-QUR

    QUR-QUR I is. dan. Boruşəkilli qab. Ay qız, qur-qurda su gətir, içək. QUR-QUR II səs təql. Daxildə əmələ gələn səs

    Tam oxu »
  • QURAQ

    QURAQ I is. Paltarın bir yerinə artırılmış parça. QURAQ II zərf Yağmursuz, quru. Bəzən də ruzigar dəyişir, hava elə quraq keçir ki, cücü əlindən yoll

    Tam oxu »
  • QURD

    QURD I is. Canavar. Məhəbbət olmayan bir məzarlıqda; Qurd kimi parçalar insan insanı (S.Vurğun). QURD II is

    Tam oxu »
  • QURĞU

    QURĞU I is. Mexanizm, maşın, texniki avadanlıq. Orda keşik çəkən bütün fəhlələr; Gözü tək qoruyur bu qurğuları (S

    Tam oxu »
  • QURŞAQ

    QURŞAQ I is. Belbağı. Məmmədhəsən əlini eşşəyinin qurşağına salıb çəkə-çəkə apardı (C.Məmmədquluzadə)

    Tam oxu »
  • QURŞAMAQ

    QURŞAMAQ I f. Belinə bağlamaq. Qoy qılınc qurşasın müstəmləkələr (S.Vurğun). QURŞAMAQ II f. məc. Dolamaq, ələ salmaq

    Tam oxu »
  • QURU

    QURU I is. Torpaq, qitə, yer. ...Biz cəld sudan çıxdıqda ilan da üstümüzə hücum edərək quruya çıxdı (S

    Tam oxu »