is. 1. anat. İnsan və onurğalı heyvanların ağız boşluğunda olub, qidanın çeynənilib udulmasına kömək edən və onun dadını bildirən, insanda isə, əlavə
Tam oxu »is. [fars.] klas. Ürək, könül, qəlb. Müjdə, ey dil, ki səni görməyə canan gəldi. Ə.Nəbati. Ey dil, baxırmısan gölü dərya bilənlərə
Tam oxu »I сущ. 1. язык: 1) орган в полости рта позвоночных животных и человека. Dilin kökü корень языка, dilin ucu кончик языка 2) этот же орган, используемый
Tam oxu »I. i. 1. anat. (həm də məc.) tongue; ~ini göstərmək 1) (həkimə və s.) to show* one’s tongue; 2. (dəcəllikdən) to put* out one’s tongue (at); iti ~ sha
Tam oxu »сущ. 1. анат. мез; 2. чӀал; ana dili дидед чӀал; // рах. нугъат; 3. мез; рахунин алакьун; рахун, рахунин тегьер; acı dil туькьуьл мез; dil var bal gət
Tam oxu »I 1. DİL (dilç., ünsiyyət vasitəsi), LİSAN (köhn.) Ancaq o süfrə də ağız ləzzətim; Mənim öz dilimdir, öz lisanımdır (B
Tam oxu »is. anat. langue f ; acı ~ langue de serpent, (de vipère), une mauvaise (méchante) langue ; hərb. (əsir) prisonnier m ; touche f ; Azərbaycan ~i langu
Tam oxu »f. 1) ürək, qəlb; 2) zövq, həvəs; 3) m. cəsarət. Dili-məhcur yaralı qəlb; dili-sərgəştə qəlbi çaşmış, çaş-baş olmuş; dili-suzan yanar qəlb; dili-zar a
Tam oxu »De, din, danış kəlmələri ilə qohumdur. Görünür, sözü kökü di (de, da) etimonundan ibarətdir. Dil sözü ad-feil omonimi olub; dil həm də rusca говорит
Tam oxu »DİL I is. anat. Ağızda olan çox əzələli ət parçası. Ay keçdi, ilim yandı; Köynəkdə milim yandı; Dərddən ürək tutuşdu; Ağızda dilim yandı (Bayatı)
Tam oxu »dəniz və göl sahilində cərəyanla gətirilmiş çöküntülərdən təşkil olunmuş, alçaq quru zolaq. Onun bir ucu quruya birləşir, digər ucu sərbəst surətdə su
Tam oxu »