qafil
qafil
[ər.] прил. 1. гъафил; вуч ийидатӀа ва кьилел вуч къведатӀа виликамаз фагьум тавуна вичин кар буш кьадай; дуьньядикай хабар авачир; игьтиятсуз, дикъет
Tam oxu »sif. 1) inattendu, -e, inopiné, -e, brusque, imprévu, -e ; ~ ölüm mort f subite ; 2) inattenti//f, -ve ; négligent, -e ; nonchalant, -e ; ~ olmaq être
Tam oxu »QAFİL1 ə. 1) qayıdan, dönən; 2) qapayan, bağlayan. QAFİL2 ə. 1) qəflətdə olan, heç şeydən xəbəri olmayan; 2) diqqətsiz, etinasız
Tam oxu »s. ignorant, unconversant; lightminded, careless; inattentive; ~ adam an ignorant man, a light-minded / careless person
Tam oxu »прил. 1. неожиданный, внезапный; скоропостижный. Qafil ölüm скоропостижная смерть 2. невнимательный; небрежный; qafil olmaq быть в неведении
Tam oxu »sif. [ər.] 1. Nə edəcəyini və başına nə gələcəyini irəlicədən düşünməyib, işini boş tutan; qəflətdə olan; ehtiyatsız, diqqətsiz, xəbərsiz
Tam oxu »