1. Nə edəcəyini və başına nə gələcəyini irəlicədən düşünməyib, işini boş tutan; qəflətdə olan; ehtiyatsız, diqqətsiz, xəbərsiz.
Qafil xortdan, bu nə xabiqəflətdir ki, uyubsan!
Bu qafil qıza mənim yazığım gəlirdi.
// İs. mənasında.
Üzünü güzgüyə qeybətdə oxşadan qafil; Toxunsa üz-üzə, olmazmı ara yerdə xəcil?
Ey qafil, özündən sənin ancaq xəbərin var!
□ Qafil olmaq – qəflət etmək: ehtiyatsız (diqqətsiz, xəbərsiz) olmaq, fürsəti əldən çıxarmaq, ehtimal etmək.
Olma qafil, ər kimi tərpən, işin mərdanə tut.
Vermişəm sən təki bimehrə könül qafil olub; Olmuşam indi yaman yerdə peşiman, əfsus!
Dəxi nə deyirsən, sözün nədir, niyə qafil olursan?
2. Ansızın, gözlənilməz, nagahani, qəfil. Məni hicriylə bir halə salıb gülüzlü ol dilbər; Ki, yüz yol istərəm çatsın əcəl, qafil ölüm hər an. Heyran xanım.
