Qotlar german tayfalarından biri idi. Onlar 489-cu ildə böyük ordu ilə İtaliyaya daxil olur və otuz il ərzində mövcudluğunu qorumuş çarlıq yaradırlar. Romalılar barbar qotların zülmündən sıxılır və bu dövrü qotlar İtaliyadan qovulduqdan sonra da uzun müddət ikrah hissi ilə yad edirdilər.
Orta əsrlərdə italiyalılar Alp dağlarının o tayında yaşayan xalqları – almanlar və fransızları qot - barbar hesab edirdilər.
Alp dağlarından şimalda yaşayan xalqların mədəniyyətinin italiyalılarınkından fərqli olaraq Roma adət-ənənələri ilə bağlılığı zəif idi; məsələn, onlar tamamilə yeni memarlıq tərzi yaratmışdılar. Roma ruhunda kilsələr inşa etmək əvəzinə, XII əsrə xas olan xüsusi üslub işləyib hazırlamışdılar. Ağır daş damlar xarici dayaqlarla möhkəmlənmiş bütöv sütun sistemi üzərində dayanırdı. Bu, olduqca nazik divarlar tikməyə və divarın bir hissəsini mozaik pəncərələrlə əvəz etməyə imkan verirdi. XIV–XVI əsrlərin şanşöhrəti sayılan bu kilsələr italiyalılar tərəfindən həqarətlə qotik adlandırılırdı. Onlar bu terminlə klassik üslubdan tamamilə fərqlənən xam və romantik olan hər şeyi adlandırırdılar.
Bu gün romantika, həyəcan və gərginliklə dolu nəsr əsərləri qotik romanlar adlanır, yuxarıda haqqında danışdığımız kilsələr isə qotik memarlığın ən parlaq nümunələri sayılır. (Ayzek Azimov. Sözlərin tarixi)