Etimoloji kökü öc kəlməsidir. Bu kök mənbələrdə həm də “söndürmək” (keçirmək) mənasında qeydə alınıb. Öc almaq, elə “hirsini söndürmək” (intiqam almaq) deməkdir. Deməli, hər iki məna arasında yaxınlıq var. Öcəşmək (öc-ə-ş-mək) feilin qarşılıq–birgəlik növünü bildirir. İndi öcə feili müstəqil işlədilmir, lakin sözün qəlibi boşa, yaşa tipli faktlarda özünü büruzə verir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)