прил. нугъ. ялав тӀимил жез, элуьхъиз мукьвал тир; элухънавай, яру хьайи, кьейи (мес. цӀай, экв).
прил. 1. тусклый: 1) неяркий, слабый (о свете, источнике света). Öləzik işıq тусклый свет, öləzik parıltı тусклый блеск 2) перен
sif. məh. Alovu azalmağa, sönməyə başlamış; sönmüş, közərmiş
öləzik