Ərəbcə “kədərə şərik çıxan” deməkdir (şəfqət sözü ilə qohumdur). (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Çoğlan (блестеть), çoğluğ (блестящий), çoğsuz (işıqsız) sözləri mövcud olub. Şox onların dəyişmiş formasıdır
Fars mənşəlidir, “şumlama”, “əkmə” deməkdir. Bizdə “hücum” mənasını da qazanıb. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Şunqar kimi də işlədilir. “Altay bayqusu” (şahini) (müq. et: “Bayqunun məskənin sar aldı getdi...”) deməkdir
Farscadır, duzlu deməkdir. Rus dilindəki сыр (соленый deməkdir) sözü də buradandır və Litva dilində də işlədilir
Farscadır: şor “duzlu”, ab isə “su” deməkdir. Şoraba duzlu suya qoyulmuş şeylərə deyirlər. (Bəşir Əhmədov
Çorba kimi də işlədilib. Ço “su” deməkdir, “sulu xörək” mənasını verir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Fransada Şoven adlı şəxsin adı ilə bağlı yaranıb (öz xalqını əla hesab edir, başqalarına isə yuxarıdan aşağı baxırmış)
Şöhrət ərəbcədir, pərəst farsca pərstidən (sevmək) məsdəri ilə bağlıdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
alm. spiegel < lat. speculum – ayna, güzgü
alm. spinell
Qərb dialektlərində suyun əkin sahəsindən çıxıb ətrafı yumasına şuara deyirlər. Farslarda şostən (yumaq) məsdərinin əsası şu (şuy, şur) sözüdür və şua
Fars mənşəlidir, “şad”, “şən”, “toxunulmamış” və s. mənalarda işlədilir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Kişi adlarından biridir, şülən kəlməsinin fonetik variantıdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Rusca сушилка sözünün bizim dialektlərdə təhrifindən ibarətdir. Pambığı qurutmaq üçün olan binadır. (Bəşir Əhmədov
Şıltaq (və ya şərəşur) kəlməsi ilə qohumdur. “Səs-küy salan” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Farscadır, “əkilmiş yer” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Mənbələrdə şımar kəlməsi var, feildir, “hamar olmaq” kimi açıqlanıb. Şım sözü var və “hamar” kimi izah olunub
Ərəb mənşəlidir, bizdə onun yerinə tel və köz işlədilib. Mənbələrdə “gün közü” birləşməsi “günəş şüası” kimi şərh olunub
Farscadır, “çiçək” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Bu söz “Dədə Qorqud”da, Aşıq Ələsgərdə və s. mənbələrdə işlədilib. İndiki dillə desək, “banket”, “ziyafət” deməkdir
Farscadır, ağac (palma ağacı) adıdır. Bizdə şəmşad (“boylu-buxunlu” deməkdir) şəklində oğlan adı kimi işlədilir
Farsca şoru kərdən (başlamaq) sözünün kalkasıdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Farscadır (əsli: şevid ), türk aləmində “duraqotu” kimi işlədilib. (“Zapor” mənası “duruq” sözü ilə əks etdirilib)
Farsca taftən (isinmək) məsdəri ilə bağlıdır. Tabistan – “yay” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəb mənşəli olan tənbəki sözü ilə qohumdur (tənbəki yarpağına oxşayır). Tütün isə türk mənşəlidir, tüstü ilə qohumdur
Buna təknə də deyirlər. Tabaq ərəb sözüdür, təbəqə sözü ilə qohumdur, “qab” deməkdir. Mənbələrin verdiyi məlumata görə, boşqab yerinə də tabaq (təbəqe
Ərəbcədir, təbəə sözü ilə kökdaşdır. Tab sözü də var, farscadır, “dözüm” mənasını əks etdirir. Mahtab tipli sözlərdə isə tab (farsca: tabidən) “isti”
ing. tabloid – kiçikölçülü, sıxılmış
1. Tağalamaq feili olub və “катить” anlamında işlədilir. Tağalaq ondan törəmiş isimdir. Ehtimal ki, təkərləmək sözünün təhrifi ilə bağlıdır
-ıq şəkilçisi adlardan feil düzəldib. Tağ+ıq “dağa qalxmaq” demək olub. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
“Paz” mənasında işlədilib (balta tiyəsi sapında möhkəm dursun deyə çalınan paza deyiblər). (Bəşir Əhmədov
Əsli ərəbcədir, daxil sözünün dəyişmiş formasıdır. İdxal, mədaxil, daxil sözləri kökdaş kəlmələrdir. Türk dillərində taxıl yerinə qabaqlar tartın deyi
Qədimdə sünbülü döyməklə, əzməklə dəni ayırırdılar. İfadə bununla bağlı yaranıb. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
1. “Zolaq” mənasında işlədilir (“beş taxtadan bir tuman çıxır” deyirlər), farscadır, “doska” anlamlı söz də taxta ilə bağlıdır
türk. takır – hamar, çılpaq
yun. taxis – yerləşmə
yun. taxis – yerləşmə + yun. nomos – qanun
Söyüd ağacının adlarından biri olub. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti) “Budaq” mənasında işlədilən talı sözü yunan mənşəlidir (dal kimi də işlədilir
Qaraqalpaq dilində “kurqan” (korğan) mənasında işlədilir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ad-feil omonimdir: sözün kökü tala feilidir, talanmaq məchul növdür, talan olmaq isə “dağıtmaq”, “gəlir əldə etmək” deməkdir
Ərəb sözüdür. Bizdə onun yerinə özlək sözündən istifadə olunub. Tale, tülu ərəbcə eyni kökə malikdir, doğulmaq anlayışı ilə bağlıdır
alm. tal – dərə + alm. weg – yol
Ərəbcədir, əsli təma kimi olub, “acgöz” mənasına uyğun gəlir. Bizdə onun yerinə umacaq sözü işlədilir
Ərəbcə kifayət, bəsti sözlərinin sinonimidir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Yəhudicə “xurma ağacı” (sərv boylu) deməkdir.
Tam (təam) və arzu kəlmələrinin birləşməsindən əmələ gəlib, “təam arzulamaq”, “dadını bilmək arzusu” deməkdir
Ərəbcədir, “gözəl’, “baxımlı” deməkdir.
Latın mənşəlidir, “əzab verən” deməkdir.
Gülümsün, quraqsımaq, günsümək, susamaq tipli sözlərdəki -sün, -sı, -sü, -sa şəkilçiləri adlardan feil düzəldib və arzu, istək, meyil anlamlarını ifad