BULANMAQ

BULANMAQ I f. Batmaq, kirlənmək, duruluğunu itirmək. Yaralı alqana boyanmış idim; Yıxılıb torpağa bulanmış idim (A.Səhhət).

BULANMAQ II f. Mədəsi qarışmaq, pozulmaq.

BULAMAQ
BULUD

Digər lüğətlərdə

бибабо́ бормотну́ть вы́мозжить неимове́рно опери́руемая переба́рываться похлеста́ться расщекоти́ть ба́тя загромыха́ть поброди́ть ришелье́ смугле́ть гром чоп allay black-veined white curb bit deputy rhombohedron spiritist viaticals иссушить припев ряска