Ət və dəri arasında bərkimiş, laxtalanmış qana belə deyirlər. Zərbədən, soyuqdan və s. əmələ gəlir. “Göyərmə” mənasında da işlədilir (синяки). Bəzən “sətəlcəm” anlamını da əks etdirir. Sözün kökü qandır. Bəs –çır nə şəkilçisidir? Sözün əsli qandur (qan durub, işləmir) formasında olub: qan bərkiyir və zərbə yerində hərəkətdən qalır. Mürəkkəb söz (qandur) düzəltməyə (qançır) keçib, indi isə -çır şəkilçisi işlədilmədiyindən sadə söz hesab edilir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)