“Son” anlamını əks etdirən və bircə səsdən ibarət olan “u” sözü olub. Uc kəlməsi ondan törəmədir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
“Son” anlamını əks etdirən və bircə səsdən ibarət olan “u” sözü olub. Uc kəlməsi ondan törəmədir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
is. 1. Bir şeyin sivri, şiş, nazik, batıcı tərəfi, kənarı. İynənin ucu. Mıxın ucu. Süngünün ucu. – Bekar yabanın ucunda bir çəngə alovlu tikan götürüb
Tam oxu »I сущ. 1. остриё (тонкий заострённый колющий конец чего-л.). İynənin ucu остриё иглы, süngünün ucu остриё штыка, qələmin ucu остриё пера, oxun ucu ост
Tam oxu »i. (müxt. mənalarda) end; tip; kəndirin ~u rope’s end; barmaqların ~u the tip of one’s fingers; barmaqlarının ~unda (ayaq barmaqlarının) gəzmək / yeri
Tam oxu »сущ. 1. кӀвенкӀ, кӀуф; iynənin ucu рапунин кӀвенкӀ; burnun ucu нерин кӀвенкӀ; 2. кьил, къерех, пӀипӀ (мес
Tam oxu »is. bout m ; extrémité f ; pointe f ; kəndirin ~u bout de cordage ; ~u görünmür on n’en voit pas la fin
Tam oxu »UC I is. Son, axır. Gözlə ha gözlə, gözlə ha gözlə, axırda dəstənin ucu açıldı (“Koroğlu”). UC II qoşma Ötrü, görə
Tam oxu »UC – ORTA Hələ bu nə ucudur, nə ortası, çox şey görəcəksən (Ə.Haqverdiyev). UC – SON Bağının ucunu ağzına alıb çeynəyirdi (İ
Tam oxu »Ucundan: səbəbindən, üzündən, ucbatından. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Mən bu namussuzluğu götürə bilmərəm ki, mənim ucumdan o kişi tutulsun, mən sağ
Tam oxu »