Üy (buğum, oynaq) kəlməsi ilə eyni kökə malikdir. Hər ikisi “birləşdirmə, bərkitmə” anlamı ilə bağlıdır. Çüy “ağacdan hazırlanan və deşiyə geydirilən mıx” deməkdir. Çüyö forması da olub, “birləşmə yeri” kimi açıqlanıb. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)