ABDAL
прил.
1. глупый
2. наглый
3. диал. невоспитанный, неучтивый
II
сущ.
1. глупец, дурак
2. наглец
3. бездельник, бродяга
[ər.] 1. is. Sərsəri, avara, dərbədər. Gözəllərin olar xümsü zəkatı; Nə aşiqə, nə abdala yetişməz. Aşıq Ələsgər
Tam oxu »i. vagrant, vagabond, silly, fool, wanderer; abdal olmaq to be* a vagrant / fool / wanderer
Tam oxu »I (Kürdəmir, Şahbuz) bilikli, bilici. – Abdal, yani biləndə adam (Şahbuz) II (Xaçmaz, Salyan) yetim. – Səni görüm abdal qalasan (Xaçmaz)
Tam oxu »is. malappris, -e m, f ; sot,-te m f ; imbécile m ; nigaud m ; grand béta m ; homme m stupide ; vagabond m: fou m (folle f)
Tam oxu »Ərəb sözüdür, çox mənası var, ən çox “dərviş”, “dilənçi”, “müqəddəs”, “qul” mənalarında işlədilir. Sözün “müqəddəs” mənası bədil (əvəzlənmə) kəlməsi i
Tam oxu »ABDAL – AĞILLI Gəl işim var səninlə, gəl, abdal! (H.Cavid); Yusifin arvadı Avropa elmlərindən dadmış bir ağıllı arvad idi (N
Tam oxu »