HARIN – BAŞIAŞAĞI Harın adamdır (“Ulduz”); Çox hörmətcil, başıaşağı adamdır (S.Qədirzadə)
HAVADAR – HİMAYƏSİZ Könlümdən keçəni duymadınsa da; Ömrümə, günümə havadar oldun (B.Vahabzadə); Aralıqda mövcud olan bütün anlaşılmazlıq, hətta bir pa
HAVALANMAQ – AĞILLANMAQ İnsan baxır havalanır (M.Müşfiq); Qulaməli fikirləşdi ki, yəqin arvad ağıllanıb, namusla yaşamağın mənasını başa düşüb (İ
HAVALI – AĞILLI Yox, bu məndən də havalıdır, rəhbər olmaq istəyir (M.İbrahimov); Sevda ağıllı qız idi (İ
HAY-KÜY – SAKİTLİK Yenidən hay-küy qopanda Kamal otura bilməyib zalı tərk etdi (M.İbrahimov); Zalda elə sakitlik yaranmışdı ki, onların hər bir hərəkə
HAZIRDA – GƏLƏCƏKDƏ Göstərmə o gül çöhrəni, qoy bilməsin aləm; Hazırda bizim əsrdə cənnət yenə vardır (Ə
HEÇ – HƏ Heç, elə-belə gəldik baş çəkək (C.Cabbarlı); Hə, o mənə Qarabağdan, Eloğlundan çox danışdı (S
HEÇLİK – VARLIQ Lakin mən bu heçlikdə də bir həqiqətəm (C.Cabbarlı); Yaşamaz eşqsiz, ruhsuz sənətkar; Onun varlığı da quru sümükdür (S
HEY – HƏRDƏN Məni çəkə-çəkə hey apardılar; Gördüm qayıqdadır o qoçaq Eldar (S.Vurğun); Əntiqə hərdən özünə cürət verib ağasından soruşdu (Mir Cəlal)
HEYBƏTLİ – NƏŞƏLİ Heybətli bir mənzərə zühur etdi (S.S.Axundov); İlyas diksindi və keçmişin şirin və nəşəli xatirələrindən ayrıldı (M
HƏ – YOX Yanardağ, son sözümdür. Solmaz sabah ölməlidir. Hə, ya yox (C.Cabbarlı)
HƏQİQƏT – XƏYAL İnsanın xoş xəyalı çevrilir həqiqətə (S.Rüstəm). HƏQİQƏT – YALAN Getdi Telli xanım, getdi çal-çağır; Həqiqət belədir, yalan neyləsin (
HƏQİQİ – YALANÇI Həqiqi dost çox gec ələ gələr (M.Talıbov); O da arvadı kimi yalançı və lovğa idi (C
HƏLƏ – SONRA Əşrəf həyatında hələ heç bir qəhrəmanlıq eləməmişdi (S.Rəhman); Sonra yenidən düşüncəyə daldı (M
HƏLƏLİK – HƏMİŞƏLİK Hələlik onlar öz aralarında barışa bilmirdilər (M.S.Ordubadi); Qızım, onların qanadları həmişəlik deyildir, onlar töküləcəkdir (S
HƏLİM – SƏRT O ən sadə, ən həlim, ən gözəl bir qız idi (M.S.Ordubadi); O nədənsə axır illərdə əvvəlki kimi sərt təbiətli deyildi (S
HƏLİMLƏŞMƏK – SƏRTLƏŞMƏK Qoca kişi həlimləşmişdi (“Ulduz”); Hava sərtləşir (M.İbrahimov)
HƏLİMLİK – SƏRTLİK Həlimlik aciz adamların xislətidir (S.Qədirzadə); Sərtlik sizə yaraşmır (“Azərbaycan”)
HƏMDƏM – ƏĞYAR O qızıl saçların pərişandır; Həmdəmin meydi, bir də hicrandı (S.Rüstəm); Tək-tək şeir yazsan da; Bir şux qıza, gəlinə; Qoy əğyar sevinm
HƏMİŞƏ – MÜVƏQQƏTİ Həmişə şad görüm üzünüzü mən; Bir ağrı keçməsin ürəyinizdən (S.Vurğun); Rəssam olmağımı müvəqqəti unutsunlar (S
HƏMİŞƏLİK – MÜVƏQQƏTİ Gərək həmişəlik bizim içərimizdə qalasan (Ə.Haqverdiyev); Mən müvəqqəti Bakıdan çıxıb getmək istəyirəm (C
HƏRARƏTLİ – SOYUQ O, cavan və hərarətli ürəyi zərif bir şey kimi ehtiyatla ovcuna aldı (C.Məmmədov); Ürəyi buz kimi soyuq idi (“Azərbaycan”)
HƏRB – SÜLH Bu gündən hazır ol, hərbə girişək; Taxtını-tacını mən alam gərək (S.Vurğun); Əmiraslan ağa, mən də, Hacı da sülh tərəfdarıyıq (S
HƏRDƏN – HƏMİŞƏ Sifətindən hərdən bir şadlıq görünürdü (Çəmənzəminli); Gördün? Gözləri də həmişə gülür (S
HƏRDƏNBİR – ADDIMBAŞI Hərdənbir ustanın arvadı Ələsgər ağagilə işləməyə gedir (Çəmənzəminli); Onu izləyir, hər addımbaşı sataşırdılar (İ
HƏRFİ – MƏCAZİ “Oyun” anlayışını dəqiqləşdirmək üçün Kortasar bu anlayışın hərfi mənasına müraciət edir (“Azərbaycan”); Sözün məcazi mənası mətn daxil
HƏRİF – ARİF O öz məsələsinə arifdir (C.Cabbarlı); Doğrusu, hərifin təklifi xoşuma gəldi (Çəmənzəminli)
HƏRİFLİK – ARİFLİK Hərifliyini bilmirəm, ancaq kalandır (C.Əmirov); Onun arifliyinə söz ola bilməz
HƏRİS – SƏXAVƏTLİ O pul, maldövlət hərisidir (C.Əmirov); Kimisi onu düz, səxavətli adam, kimisi fırıldaqçı adlandırırdı (İ
HƏRİSLİK – SƏXAVƏTLİLİK Tüstünü hərisliklə ciyərimə çəkdim (S.Qədirzadə); Səxavətlilik göstərir (M.Süleymanlı)
HƏRTƏRƏFLİ – BİRTƏRƏFLİ Badam bacı, biz sizi hərtərəfli təbrikə gəlmişik (A.Şaiq); Hüsaməddin, çox təəssüf edirəm ki, mənim bu sevgim birtərəflidir (M
HƏRZƏ – MƏNALI Hərzə sözün mərəzi gələr (Ata. sözü); Onun söhbəti şirin və mənalı idi (“Ulduz”)
HƏSƏD – TƏMİZ Qadının baxışlarında həsəd oxunurdu. Ürəkləri çox təmizdir, söz deyirsən dərk edirlər, götürürlər (M
HƏSRƏT – VÜSAL Necə dözmək olar bəs; Əbədi həsrətinə (R.Rza); Çəkilin, ey düşüncələr, çəkilin; Vüsal günü gələcək (R
HƏVƏSKAR – PEŞƏKAR Bəli, yoldaş mayor, mən həvəskar sürücüyəm (C.Əmirov); Peşəkar futbolçudur
HƏVƏSLƏ – ZORLA Həvəslə şərab içməyə başladı (S.Vəliyev); Ulduz mənim idi, onu məndən zorla, güclə aldılar, mənim namusumu ayaqladılar (M
HƏYALI – ƏXLAQSIZ Qan həyalı, namuslu qadının başına sıçradı, əlini çəkib şala büründü (S.S.Axundov); Hamınız əxlaqsız, murdar tayfasınız (S
HƏYALILIQ – NAMUSSUZLUQ Həyalılığını nümayiş etdirməyə can atırdı (“Ulduz”); Hələ gözlə, sənin bu ocağına namussuzluq ləkəsi yaxmasınlar (M
HƏYAT – ÖLÜM Ölüm, həyat yanaşıdır əzəldən (H.Hüseynzadə)
HƏYƏCANLANMAQ – SAKİTLƏŞMƏK Qadın bir az da həyəcanlandı (İ.Fərzəliyev); Mən yenə sakitləşdim (S.Qədirzadə)
HƏYƏCANLI – SAKİT Əsmət həyəcanlı gəldi haraya; Polad itələdi kənara onu (M.Rahim); Şirzad adəti üzrə sakit görünürdü (M
HƏZİN – ÜRƏKAÇAN Nə həzin sədan gəlir, ey sevimli bulağım (S.S.Axundov); Mərdanəlik cəvahiri günəş kimi işıq saçar; Xoş ülfətin ürəkaçan, uca qəlbin a
HIRILDAMAQ – ZIRILDAMAQ Hır-hır hırıldayacaq, zəhərləsəm də onu (S.Rüstəm); Elə hey zırıldayırdı (“Ulduz”)
HİCRAN – VÜSAL Sevən bilir xal nədir; Hicran nə, vüsal nədir (M.Rahim)
HİDDƏTLƏNMƏK – SAKİTLƏŞMƏK Zeyil bunları düşünərək hiddətlənir, coşur (Çəmənzəminli); Şamxal bir az sakitləşdi (İ
HİRSLƏNMƏK – SAKİTLƏŞMƏK Zərnigar xanım daha da hirsləndi (İ.Şıxlı); Qaçay bununla özünü sakitləşdirməyə çalışmışdı (İ
HİRSLİ – SAKİT A kişi, sən nə hirsli adammışsan (Ə.Haqverdiyev); Neçin belə sakit oturmuşam mən? (B.Vahabzadə)
HİSLİ – TƏMİZ Bağlamaram mən də hisli yaylığı (A.Şaiq); Orda hava təmizdir, dəniz yaxın (R.Rza)
HİYLƏGƏR – MƏRD Böyük bir yazıçı deyib ki, bic və hiyləgər adamlar hamını aldadıb tora sala bilərlər (M
HİYLƏGƏRLİK – MƏRDLİK Onun bu hərəkətlərində bir sünilik, naşı bir hiyləgərlik duyulur (Mir Cəlal); Məncə, bu mərdlikdir dünyanın varı? (S