Ərəbcədir, həbs sözü ilə kökdaşdır, türk dilində onun yerinə tusdaq (əsli: tut və saxla), tutqun sözləri işlədilib
Ərəbcə hədd, hüdud sözləri ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə həbib, məhbubə kimi sözlərlə eyni kökə malikdir. “Dost, əziz” anlamını əks etdirir. (Bəşir Əhmədov
Ərəbcə həmd, həmid, əhməd, mahmud sözləri ilə qohumdur. “Bəyənmək, seçmək” anlamı ilə bağlıdır. (Bəşir Əhmədov
Qəməri təqvimlə ay adıdır, mənası ərəbcə “haram” deməkdir (bu ayda müharibə etmək haram bilinirmiş). (Bəşir Əhmədov
Farscadır mah “ay” mənasını bildirir. “Aya bənzəyən gözəl”, “böyük” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
“Böyük xanım”, “gözəl ay” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
İtalyan sözüdür, bizdə onun yerinə qısqıc (sıxıcı) işlədilib. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə həll (suda həll olunan) sözü ilə qohumdur. Təhlil sözü ilə də kökdaşdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə haram sözü ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Mah (f) və əruz (ə) sözlərindən əmələ gəlib, “ay bəniz” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə “həsəd olunan” (məsud isə xoşbəxt) deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
“Dinin mahiyyəti” deməkdir, ərəb mənşəlidir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə hüzn (həzin) sözü ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə məxrəc, xərc, xaric sözləri ilə eyni kökə malikdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcədir, cəm forması məxadim kimidir, “ağa” deməkdir. Məxdumqulu “Ağaqulu”dur. Ruhani şəxslərə də hörmət əlaməti olaraq “məxdum” deyiblər
Ərəbcə əxz (eləmək) sözü ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə xərc, ixrac, məxaric, xaric sözləri ilə qohumdur. Ruslar ona riyazi anlamda “знаменатель” deyirlər
Ərəbcədir, əxz (etmək) sözü ilə qohumdur, “əldə etmək, götürmək” mənalarında işlədilir. (Bəşir Əhmədov
Ərəb mənşəlidir, katib, məktub, kitab sözləri ilə eyni kökə malikdir, “yazı” anlayışı ilə bağlıdır. Füzuli məktəbi kimi ifadələr школа sözünün tərcümə
Ərəbcə qəbir sözü ilə qohumdur, mavzoley sözünü əks etdirir. Tabut (гроб) və məqbərə (гробница) mənaca yaxın sözlərdir
Ərəbcə qəsd sözü ilə kökdaşdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcədir, “cazibəli” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcədir əsli məlaikədir, mələk sözünün cəmidir. “Elçi”mənasında işlədilir, “Allahın buyurduqlarını bəndəyə çatdıran” deməkdir
“Turşaşirin” (kəmşirin) deməkdir. Metis sözünün təhrifi ilə bağlı ola bilər. Metis ərəbcə “dönmə” deməkdir
Ərəbcədir, “şah” deməkdir. Məlikə isə şahın arvadına deyiblər. Deməli, Məlakə və Məlikə müxtəlif sözlərdir
Ərəbcədir, əlil sözü ilə kökdaşdır, “şikəst” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
ər. məlum – «bilinən», «bəlli olan» sözlərinin cəm halı
Ərəbcə lənət, ləin sözləri ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Qədim forması əmik kimi qeydə alınıb. Deməli, əmmək feili əsasında yaranıb. Əmcək şəklində də işlədilir
Ərəbcə mülk sözü ilə kökdaşdır, “başqasının mülkü olan”, “başqasının tabeliyində olan” deməkdir. (Bəşir Əhmədov
Ərəbcə əmr sözü ilə qohumdur, “əmri icra edən” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə nəf (qazanc, fayda)və mənfəət sözləri ilə qohumdur, mənası “fayda”dır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə məna sözü ilə kökdaşdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə nifrət sözü ilə kökdaşdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Türkmən dilində buna “qıstırğıc” deyirlər, qısmaq və sıxmaq sözləri ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə nəhs (bizdə nəs kimi işlədilir) sözü ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
“Mənimkini özümə ver” deyirik. Sözün kökü mən əvəzliyidir. –im yiyəlik hal şəkilçisidir, -ki şəkilçiləşmiş əvəzlikdir
Mən əvəzliyi yiyəlik halda işlədilib, hal şəkilçisi öz funksiyasını itirib və -sə şəkilçisi mən-im sözünü feilə çevirib
“Hazır şeyə sahib olmaq”, “hazır şəkildə verilən biliyi, yadda saxlamaq və tətbiq etmək” deməkdir. Mən əvəzliyi, yiyəlik hal şəkilçisi (-im) və feil
Ərəbcə mənzərə, nəzər sözləri ilə qohumdur. “Nəzəri (diqqəti) cəlb edən”, “görünüş”, “surət” deməkdir
Ərəbcədir. 1. Dəniz heyvanlarından biridir. 2. Onun daşlaşmış əhəng çöküntüsündən hazırlanmış məmulatıdır (muncuq və s
Farscadır, mərd sözünün cəm formasıdır (“mərdlər” deməkdir). (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Farsca mərdom (adam, kişi) və azar (əzab verən) sözlərindən əmələ gəlib, xəstəlik mənasını ifadə edir
Mərət qalmaq şəklində qərb dialektində işlədilir, mərət “dəhşətli, ölü” mənasında işlədilir. “Avesta”da mərəta, hind dilində mrəts formalarında mövcu
Fars dilindən keçib, bizdə onun yerinə siçanotu işlədilib. Mərg (морг) bir çox dillərdə işlədilir və “öldürmək” (ölmək) anlayışı ilə bağlıdır
Ərəbcə rəhm, rəhmət sözləri ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Yunan mənşəli sözdür, “daş” deməkdir (mramor da buradandır). (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə “xoşa gələn”deməkdir, “razi” anlamında işlədilir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə səf (cərgə, düzülüş) sözü ilə qohumdur, bizdə arıc sözü işlədilib. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)