FİRAQ

[فشاق ] – yrılık, ayrılma, kader, hüzün. Sözün kökü ərəbcədəki fərəqə-dir. Hərfi mənada ayırmaq, bölmək deməkdir. Furqan [فشلاٌ ] sözü də buradan əmələ gəlmişdir. Bu söz Quran-i Kərim haqqında işlədilir. Sözdən məqsəd də yaxşıyla pisi, doğru ilə yalnışı, haqq ilə batili ayırd edən deməkdir. ―Təfqiqə‖ sözü də buradan əmələ gəlmişdir, ayrılıq, bölücülük deməkdir.