son
is. 1. Bir şeyin qurtaracağı, nəhayəti, axırı; axır. Yolun sonu. Küçənin sonu. – Bayramın Məşədibəygilə qonaq gəldiyi ilk gün son gün olmadı
Tam oxu »I сущ. конец: 1. предел, граница, последняя точка чего-л., имеющего протяженность. Yolun sonu конец дороги, küçənin sonu конец улицы 2
Tam oxu »I. i. bax övlad II. i. end; ~a çatmaq to come* to an end; ~da in the end; after all; ~ vermək / qoymaq to put* an end (to); ~ dan ~a from end to end;
Tam oxu »сущ. 1. эхир; эхир кьил; куьтягь жедай кьил; yolun sonu рекьин эхир; ayın sonu вацран эхир; nağılın sonu махунин эхир; 2
Tam oxu »SON Bəs, dağlarda axan; O biri gəncin sonu?! (Ə.Cəmil); AXIR [Təliə:] Bilmirəm, mən bunu sevərsəm axırı necə olacaq? (M
Tam oxu »is. fin f ; ~ qoymaq mettre fin à qch, achever vt ; ~ qoymalı! il faut en finir avec. . . ; ~ dərəcə démesmement, extrêmement, excessivement ; ~ icla
Tam oxu »n oğul; I’ve two sons and a daughter Mənim iki oğlum və bir qızım var; ◊ Like father, like son at. söz
Tam oxu »SON – BAŞLANĞIC Quzum, artıq bütün fəlakətlərin ya sonudur, ya başlanğıcı (H.Cavid). SON – İLK İlk baharın son gecəsi idi (S
Tam oxu »