Sözün əsli örmək (hörmək) kimi olub. Mənası “nümunə, ülgü, qəlib” deməkdir. Əl işləri (tikiş, naxış
Qərbi Azərbaycanda (Qafanda) “günəşdən yanmaq” anlamını əks etdirir. Əsli örtlən kimi olub. Ört (pört) “isti” demək olub
Mənbələrdə ört sözü “yanmaq, od” anlamlarında da işlədilib. Ütü, ütmək kəlmələri də ondan əmələ gəlib
Dilimizdəki xırman sözü alınmadır, biz onun yerinə örtük kəlməsini işlətmişik. Bu söz “od, yandırmaq, qurutmaq” mənalarını əks etdirən ört feili zəm
Nəfəs borusunun adı bizdə öş (ös) sözü olub (bu söz, ümumiyyətlə, “boru” mənasında sonra da işlədilib)
Görmək qəlibi üzrə yaranıb. Güman edirəm ki, ötük-əm, gör-ük-əm kimi olub, sonra ü saiti ixtisara düşüb
İti feili ilə kökdaşdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə vələd sözünün cəmidir. Vəliəhd, Şahvələd, Validə kimi sözlərlə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Danışıqda sözümün öyü var işlədilir. Öy “iç”, “məğz” deməkdir. Sözün əsli ay (aya) kimi olub, “ovuc” deməkdir
Heyvanın arxası üstə çuxura düşməsi (ayaqları göyə tərəf olur, dura bilmir və boğulub ölür) dialektlərdə öyədəyə düşmək sözü ilə ifadə edilir
Öylə kimi də işlədilir, öy (oy) tuva dilində “vaxt” deməkdir. Öyləm (oylə) saat 12-yə yaxın vaxtlardır ki, bu zaman heyvan örüşdən evə (istirahətə) gə
“Fikirləşmək” mənasını əks etdirən feilimiz olub: Ö. Ağıl sözünün mənasını ök sözü əks etdirib. Buradan da ögüt (indi öyüd kimi işlədilir), öymək, ö
Öyrə, öyrə-n, öyrə-t sözləri ilə qohumdur. Kökü (öy sözü) ad – feil omonimi olub. Dilimizdə bircə səsdən (ö səsindən) ibarət feil olub və “fikirləşmək
Qədim mənbələrdə oy (öy) söz “ağıl, bilik” mənasında qeydə alınıb. Öyrətmək, öyüt sözləri də öyünməklə kökdaşdır
Uyğur dilində özmək feili “быть собственным; обособлять, разделять” mənalarında indi də işlədilir. Özmək, özgə və öz (əvəzlik) eyni kökə malik deyil,
Mədəaltı vəzinin qədim adıdır. Ödən forması da olub. Görünür, öd sözü ilə qohumluğu var. (Bəşir Əhmədov
“Çay” mənasında işlədilən bu sözün kökü öz feilidir, mənası “ayrılmaq” deməkdir. Özən bir neçə qola ayrılan çaya deyilib
Öz sözü həm əvəzlik, həm də feil kimi işlədilib, omonim olub. İndi feil forması müstəqil işlədilmir. Amma özgə, özül, özək tipli sözlərdə qədim mənası
lat. censor < censere – qiymətləndirmək, nəzərdən keçirmək
Farscadır. Bizdə qabaqlar onun yerinə çatqı (haça olan) işlədilib. Rus dilindəki пах sözünü indi tatar dilinə çat kimi tərcümə edirlər
Farsca pade “naxır”, padeban isə “naxırçı” deməkdir. Görünür, padar maldarlıqla bağlı sözdür. (Bəşir Əhmədov
Ərəbcə buxl kimidir, bizdə təhrif olunub. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Alınma sözdür, mənası “mis” deməkdir. Paxırı çıxmaq ifadəsi “cilası yox olub, mis üzə çıxıb” mənasını əks etdirir
Ehtimal olunur ki, paxla sözü ilə bağlıdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Fransız sözüdür, “упаковка” ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
ing. Phase Alternating Line – «fazanın sətirlər üzrə dəyişməsi» ifadəsində sözlərin baş hərflərindən ibarət abreviatura
Farscadır, bizdə bağırçaq sözü işlədilib, “yəhər” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Roma yeddi təpənin üzərində salınıb: Palatin, Kapitoli, Aventin, Çelio, Eskvilin, Viminal və Kvirinal
Tuva dilində bılça feili var və “мазать” (suvarmaq) mənasında işlədilir. Palçıq kəlməsinin sonundakı -ıq şəkilçisi həmin sözün feildən törədiyini göst
yun. palaios – qədim + yun. bio – həyat + yun. geo – Yer + yun. grapho – təsvir edirəm
yun. palaios – qədim + yun. botanikos – bitkilərə aid
yun. palaios – qədim + yun. geo – Yer + yun. grapho – təsvir edirəm
yun. palaios – qədim + yun. oikos – məkan + yun. logos – elm, təlim
yun. palaios – qədim
yun. palaios – qədim + yun. lithos – daş
yun. palaios – qədim + yun. onto – varlıq + yun. logos – elm, təlim
yun. palaios – qədim + yun. zoos – heyvan + yun. logos – elm, təlim
yun. palaios – qədim + yun. zoikos – həyat
Yunanca “geriyə qaçıram” deməkdir. Həm sağdan sola, həm də soldan sağa oxuyanda, eyni mənanı verən sözlərlə bağlı işlədilir: ana, ata
Türk dillərində palto yerinə, qarlıq, plaş yerinə, yağışlıq işlədilib. Palto (fransızcadır) və plaş (Litva) alınma sözlərdir
Xovlu pambıq parçaya pamazı deyirlər. M.Fasmer bu sözü (бумазея) holland, fransız və italyan dillərindən birinə mənsub kəlmə hesab edir
İbtidai insanlar ağac qabığından üzərində yazı yazmaq üçün istifadə edirdilər. Bu qabıq parçaları elə də böyük deyildi, amma onları ard-arda yapışdıra
isp. pampa – çöl, düzən
Papaq növü kimi Amerikada olan Panama Respublikasının adı ilə bağlıdır (orada palma liflərindən toxunub)
yun. pan – bütün + yun. geya – ana torpaq, quru
Latın sözüdür, “bütövlükdə görmək” mənasını əks etdirir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
XVI əsrdə İtaliyada müxtəlif şəhərləri dolanaraq tamaşalar göstərən səyyar aktyor truppaları yarandı
Bu sözü çərkəzlərin dili ilə bağlayırlar. Bizdə onun yerinə qalpaq olub. Qaraqalpaqlar elə “qarapapaqlılar” deməkdir
Farsca pa (ayaq) və puş (geyim) sözlərindən əmələ gəlib. “Ayağa geyilən” mənasını verir. Puş hissəsi puşidən (geymək) məsdərinin əsasıdır
Polyak sözüdür, papirus kəlməsinin təhrifi ilə bağlı yaranıb, mənası “kağız” deməkdir. Bizdə məna bir qədər dəyişib