Qol sözü ilə bağlıdır, “qolun altı” deməkdir. Ruslarda da пазуха, под духа dan törəyib (duxa qədim hindlilərdə “qul” deməkdir)
Qarı (əl, qol), qarmala, qamarla sözləri eyni kökə malikdir, ilkin məna “qolların arasına almaq (dairələmək) kimi olub, sonra xeyli genişlənib
Qədim mənası “yerli olmayan, kənardan gələn” deməkdir. Qonmaq feili ilə kökdaşdır. Gəlmə adam kiminsə evində qonur, qonaq qalır
Mal-qara, adam-qara tipli sözlərdə qara hissəsi cəmlik bildirir: qonaq-qara “qonaqlar”, mal-qara “heyvanlar” deməkdir
Uydurma kəlməsinin dəyişmiş formasıdır. İndi hər ikisi sinonim kimi işlədilir. Qoymaq feili ilə də bağlı ola bilər
Qoşulmaq sözü ilə qohumdur, qoşnı kimi olub. M.Kaşğaridə oxuyuruq: “böri (canavar) qoşnısın yeməz”. Alimlər bu sözü bəzən qonmaq feili ilə əlaqələndi
Şabalıdı, kəhər, açıq-qəhvəyi rəngə qonur (rusca: карий, бурый) deyirik. Bu söz köymək feili zəminində əmələ gəlib və “qor rəngində olan” deməkdir
Qərb dialektlərində bu söz “yanıq, yanıq iyi” mənalarında da işlədilir. Köy (od, yanmaq) sözü zəminində yaranıb
Mənbələrdə kobuz sözünə rast olmuşam və “ov quşu” (şahin növü) kimi şərh olunub. Zənn edirəm ki, həm quşun, həm də musiqi alətinin adı qol sözü ilə ba
“Qala” (крепость) anlamında işlədilib, qorumaq feili ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Yunan rəvayətinə görə, e.ə. IX əsrdə Frigiya çarlığında (Kiçik Asiya) baş verən daxili qarışıqlıq zamanı kahin növbəti çarın örtülü araba ilə gələcəyi
Sözün əsli qoruxaq kimi olub. Qabaqlar qırx sözü qırıq, arx sözü ayırıq, quraqlıq sözü quraxlıq kimi işlənmişdir, eyni qayda ilə qorxaq da qoruxaq kim
Qorxmaq feilindən qorxu ismi, ondan da qorxuluq sözü əmələ gəlib (qorxuluğunu götürmək deyirik). (Bəşir Əhmədov
Mənbələrdə “uzaqgörən, ağıllı” mənasında görgid sözü var, görmək feili ilə bağlıdır. Qorqud həmin sözlə qohum kəlmədir
Dilimizdə qaramaq (baxmaq) feili, qaraq (göz) ismi olub və göz, görmək, qorumaq, qoruq kimi kəlmələr onun əsasında yaranıb
El arasında “ədəb-ərkan gözləmək” deməkdir. Qorunan yerə girmək qadağandır, qoruğa çatanda geri qayıtmaq lazımdır
Bu zərf qoşmaq (birləşdirmək) feili zəminində yaranıb, əvvəl feili bağlama kimi işlədilib, sonra sifət kimi sabitləşib
Dilimizdə “döllük (damazlıq) qoç” mənasında qoşqar (qoçkar) sözü olub. Güman edirəm ki: 1. Qoşqar dağı başı qar sözünün dəyişmiş formasıdır (həmişə qa
Şeirin bu növü qoşuq kimi də işlədilib. Misraların bir-birinə bağlanması (qoşulması) ilə bağlı bu cür adlanıb
Mənası “qaçmaq” deməkdir. Görünür, qoş və qaç eyni söz olub, sonra dəyişib. İndi hər iki söz sinonimləşib
Bu söz qoşmaq (birləşmək) kəlməsi ilə bağlıdır, “əsgərlər birliyi, toplusu” deməkdir. Qoş sözü “birləşdir” deməkdir, qoşun “birləşmiş”mənasını verir
Keçmişdə atın boynundan qotaz asırdılar. Bu, dəniz atının quyruğunun qılından hazırlanırdı. Zənn edirəm ki, alınma sözdür, çünki bizim dilin materiall
Qotlar german tayfalarından biri idi. Onlar 489-cu ildə böyük ordu ilə İtaliyaya daxil olur və otuz il ərzində mövcudluğunu qorumuş çarlıq yaradırlar
Tatar dilində qorçanqı (чесотка) və qotur sözləri eyni mənada işlədilir. Bizim bəzi dialektlərdə qojunmaq sözü var və bərk qaşınmağa deyirlər
Qov ilanın bədənindən ayrılmış qabığına deyirlər. Qabıq (dəri) sözü ilə qohumdur. Qova “dəridən qab”, qovak isə “dağarcıq” deməkdir
“Quyudan su götürmək üçün dəridən düzəldilmiş qab” demək olub, ilan qabığına (чешуя) qov deyirlər. Mənası “dəri, qabıq” deməkdir
Sözün əsli səpələ qəlibi üzrə qovala kimi olub, sonra a səsi tələffüz zamanı ixtisara düşüb. (Bəşir Əhmədov
Qovrulmuş və kirkirədə (əl dəyirmanında) çəkilmiş buğdaya şəkər, yağ və s. qatmaqla hazırlanan yemək növüdür
“Kisə”, “qab” anlamını əks etdirir. Heyvan doğanda onun ilk südünü (ağuz) qovuq (kisə) içinə, yəni ətənəyə doldurub qorda pendirə oxşar yemək hazırl
“Yemiş” mənasını verən bu sözün əsli qoğun (qoxun) kimi olub, “qoxlayan (ətirli)” deməkdir (müq. et: şamama sözü də “ətirli” deməkdir)
Qovurmaq feili ilə qohumdur, kökü qovdur, “yandırmaq” anlamı ilə bağlıdır (əsli köy kimi olub), -ur təsirli feil düzəldir
Əsli köyürmək (göyürmək) olub, köy “yandırmaq” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Əsli ağzamaq olub. Ağ “yuxarı, yuxarı qalxmaq” mənalarında işlədilib (yüksək, yoxuş sözləri də ağ zəminində yaranıb), təhrif nəticəsində qovzamaq şəkl
Bu söz indi işlədilmir, “ölü ilə basdırılan əşyalar” deməkdir. Ehtimal ki, qoymaq feili ilə bağlıdır
Kök gün (isti, yanmaq) kəlməsi ilə bağlıdır. Sər-in qəlibi üzrə qoy-un kəlməsi əmələ gəlib. Qoyunlar rənginə görə qumral, əbrəş, bəröyüm, qara, boz, g
Əsli kokos kimidir, alınma sözdür, “hind qozu” deməkdir. Göy qozun üstündəki qabığa “gəzəl (gəz)” deyirlər
Mənbələrdə kayza feili var, “qabığı təmizləmək” mənasında işlədilir. Kayzırıq sözü var və ruscaya “скорлупа” kimi tərcümə olunub
Fars (qoz) və türk (bel) mənşəli hissələrdən ibarətdir. Quz “Farsca-rusca lüğət”də “горб”, “горбатый” kimi tərcümə olunub, “əyri bel” deməkdir
alm. graben – xəndək, çökək
lat. gradientis – addımlayan
Yunan mənşəlidir, qrafa sözü ilə qohumdur, “cızıq çəkmə” (yazan) deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Yunanca qram (yazı) və fon (səs) hissələrindən əmələ gəlib. Aparat kimi ilk dəfə 1887-ci ildə Almaniyada düzəldilib, “yazılanın yenidən səsləndirilm
lat. granatus – dənəli
1. lat. granum – buğda, dən 2. Farslar buna “sənge xare” (bərk daş) deyirlər. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
alm. grau – boz + alm. wacke – süxur növü
lat. gravis – ağır + yun. metreo – ölçürəm
lat. gravitas – ağırlıq
alm. greisen
yun. gripos – əyilmiş
lat. grossularia – firəng üzümü