1. ŞULUQÇU O zaman Səfa Şuluqçu oğlan idi, çox danışırdı, bir dəqiqə yerində rahat otura bilməzdi (M.İbrahimov); İXTİLALÇI [Əbu Übeyd:] Ölkənin bütün ixtilalçı ünsürləri əldən qaçırıldı (C.Cabbarlı); ŞULUQ Bənövşə Vahidə: Bəri bax, şuluq adama oxşayırsan (M.İbrahimov); ŞURİŞÇİ Güləbətin: Onlar isə Sevindik kimiləri şurişçi, allahsız adlandırırlar (C.Cabbarlı); İĞTİŞAŞÇI.
2. Şuluqçu bax nadinc
sif. və is. 1. Şuluq eləyən, nadinc, dəcəl. Şuluqçu uşaq. – [Sabir:] Bizdə bir Məmmədağa var, çox yaman şuluqçudur
Tam oxu »I сущ. 1. шалун, шалунья; озорник, озорница; проказник, проказница 2. баламут, баламутка (человек, вызывающий беспокойство, волнение среди кого-л
Tam oxu »прил., сущ. шулугъчи (1. шулугъдай, надинж, жадал (мес. аял); 2. женжел, къал квай, арада къал (шулугъ) ттвадай, хулиган)
Tam oxu »