şafak
is. [ər.] 1. Gün çıxmadan və ya batarkən göydə görünən qızartı. Od tutub qırmızı atəşlə yenə yandı üfüq; Şəfəqin qırmızı rəngilə işıqlandı üfüq
Tam oxu »I сущ. заря (яркое освещение горизонта перед восходом и закатом солнца). Səhər şəfəqi утренняя заря, денница, al şəfəqlər румяные зори 2
Tam oxu »i. 1. glow, lustre; brilliance, brilliancy; 2. radiance; səhər ~i daybreak, dawn; axşam ~i evening-glow; şimal ~i northern lights pl
Tam oxu »[ər.] сущ. 1. яр (рагъ акьадай ва я акӀидай вахтунда цавуз ядай ярувал); 2. пер. нур, цӀарцӀар, рапрап, рекӀврекӀв, цӀапӀрапӀ; şəfəq vermək (salmaq, s
Tam oxu »ŞƏFƏQ (gün çıxmamış görünən qızartı) Xoruzlar banlayır, şəfəqlər qızarır, səhər açılırdı (M.İbrahimov); QIZARTI Qızartı artır, dan yeri açılır; Göy üz
Tam oxu »is. 1) aurore f, aube f ; ~ sökülərkən à l’aube, au petit jour, au point du jour ; səhər ~i aube f ; axşam ~i crépuscule m ; 2) éclat m, rayonnement m
Tam oxu »ŞƏFƏQ1 ə. günəşin çıxması və ya batması ərəfəsində göyün qızarması. ŞƏFƏQ2 ə. bax şəfəqqət
Tam oxu »