ÜLVİYYƏT

is. [ ər. ] tənt. Yüksəklik, alilik, ucalıq, ülvilik, müqəddəslik.
Məcnunluq gözəldir! “Bu nədir?” – deyə; Hər cahil anlamaz bu ülviyyəti; Yazıq o kəsə ki, yoxdur bir şeyə; Nə sonsuz nifrəti, nə məhəbbəti! B.Vahabzadə.

// məc. tənt. Səma, göy.
Kölgəyə aldanaraq sevmə cəfa aləmini; Yüksəl ülviyyətə, seyr eylə səfa aləmini. A.Səhhət.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • ÜLVİYYƏT yüksəklik — ucalıq
  • ÜLVİYYƏT mənəviyyat
ÜLVİLİK
ÜMDƏ

Digər lüğətlərdə