Azərbaycan əlifbasının iyirmi ikinci hərfi. // “Ö” hərfi ilə işarə olunan saitin adı
is. İntiqam. [Tərxan:] Qaynayır qəlbimin içində öcüm; Bilirəm, çatmaz o nəhəngə gücüm. A.Şaiq. □ Öc almaq – intiqam almaq
sif. Öcəşməyi, sürtüşməyi sevən, mübahisə etməyi sevən. Öcəşkən adam
is. Öcəşməyi adət etmiş adamın xasiyyəti. Öcəşkənlik yaxşı şey deyil
“Öcəşmək”dən f.is. [Vaqif Şahnisəyə:] Xülasə, gecə-gündüz bu xanların bir-biri ilə öcəşməsindən heç başımız ayazımır
f. Çəkişmək, sataşmaq, sürtüşmək, mübahisə etmək, tutaşmaq. [Rzaqulu:] Qoy o məni yaxşı tanısın, mənə öcəşməsin, xataya salmasın… N
is. 1. Qara ciyərin ifraz etdiyi sarıyaşıl rəngli acı maye. □ Öd kisəsi – qara ciyərdə olan və öd ifraz edən kisəyəoxşar orqan; ödlük
sif. məh. Qorxaq
is. məh. Ödənməli plan, qaytarılmalı olan pul; borc. [Əlləzoğlu:] Mən bu qədər ödəyin altından necə çıxacağam? İ
“Ödəmək”dən f.is
f. 1. Başqasından aldığı, yaxud borc etdiyi şeyi qaytarmaq, vermək. Həsən çəkmə pulunu iki aya qədər ödəyə biləcək idi
“Ödənilmək”dən f.is
“Ödəmək”dən məch. Borc ödənildi. Bütün ehtiyaclar ödənildi. – Məcəllə hökmüylə xatırlanan borc; Yaxşıdır min dəfə ödənilməsə
is. 1. Ödənmə işi; ödənmə. Borcun ödənişi. 2. Yerinə yetirilmə. Planın ödənişi
“Ödənmək”dən f.is
bax ödənilmək. Borc ödəndi
is. Borcunu vermə, ödəmə
is. bax öd kisəsi (“öd”də)
is. Mükafat, priz
is. Əvəzi eyni və ya bənzər şeylə verilmək (qaytarılmaq) şərtilə alınan şey (əsasən pul); borc
is. 1. Ağ ciyər. 2. dan. Hirs, qəzəb, hiddət. ◊ Öfkən (öfkəsi) yansın! – qarğış məqamında işlədilir. Səni görüm, öfkən yansın
“Öfkələnmək”dən f.is
f. Hirslənmək, hiddətlənmək, qəzəblənmək, hiddətə gəlmək
sif. 1. Ürəkli, qorxmaz, cəsarətli, ciyərli. Öfkəli oğlan. 2. dan. Hirsli, qəzəbli, hiddətli, acıqlı
zərf Hirsli-hirsli, qəzəbliqəzəbli, qəzəblə, hirslə, hiddətlə. [Murtuzov:] Yoxsa bu uşaq belə öfkəli-öfkəli danışmaz! S
sif. Doğma olmayan. Ögey ana. Ögey ata. Ögey bacı. - Uşaq anasına doğma olsa da; Qondarma ataya ögeydir, axı
is. Hamıya qarşı eyni münasibətin olmadığı hal; ayrı-seçkilik. Araya ögey-doğmalıq salmaq. – Bəli, elədir, – deyə mən Nəbi kişinin sözünü təsdiq etdim
is. Doğma olmama, ögey olma. Mənə neçə qadın analıq etdi; Dözdülər anasız məhəbbətimə; Mən isə dözmədim ana adıyla; Onların ögeylik sədaqətinə
is. Üçyaşar erkək qoyun. Toğlu birillik, şişək ikiillik, ögəc üçillik olardı. H.Sarabski
is. [ər.] Öz üzərinə götürülən və yerinə yetirilməsi vacib olan vəzifə; təəhhüd, borc. □ Öhdəsində qalmaq – himayəsində, iaşəsində olmaq, boynunda olm
is. Hər hansı bir işi görməyə, yerinə yetirməyə söz verən, üzərinə təəhhüd götürən adam
bax öhdəlik. Bütün trestimiz üzərinə yeni öhdəçiliklər götürür. M.İbrahimov. [Fərəc kişi:] İndi də öhdəçilik götürüblər ki, biçini iki günə qurtarsınl
is. Mütləq yerinə yetirilməli olan iş; öhdəçilik. Üzərinə öhdəlik götürmək. Öhdəlik şərəflə yerinə yetirildi
təql. Öskürərkən çıxan səs
is. Ayaqqabı altının topuq altına düşən hündür hissəsi; daban
is. 1. Yetim. Ta uşaqlıqdan öksüz qalmış Gülzar öz kor anası ilə yoxsul qardaşı Aslanın himayəsində yaşayırdı
is. Yetimlik. // Kimsəsizlik. Baxdım ki, sürünməyin sonu yoxdur, buraxdım; Qapadım bir məzara öksüzlüyün daşını
is. 1. İş heyvanı kimi istifadə edilən buğa. Təpəl öküz. Öküzləri arabaya qoşmaq. – …Kiçik çobanlar öküzlərə minib, malları evə sarı qovurdular
is. bot. Sarı çiçəkləri təbabətdə işlədilən ot bitkisi
is. Yekəlik, nahamarlıq, zorbalıq (adam haqqında). // məc. Qabalıq, kobudluq, qanmazlıq
“Ölçdürmək”dən f.is
icb. Ölçməyə məcbur etmək, yaxud xahiş edərək ölçmə işi gördürmək
“Ölçmək”dən f.is
f. 1. Bir şeyin ölçüsünü, miqdarını qəbul olunmuş vahidlər əsasında müəyyən etmək, müəyyənləşdirmək. Südü ölçmək
is. 1. Hər hansı bir şeyi ölçmək üçün qəbul edilmiş vahid. Uzunluq ölçüsü. Həcm ölçüsü. 2. məc. Bir şəxsə, ya şeyə qiymət vermək, müqayisə etmək üçün
bax ölçü 1 və 3-cü mənalarda. Kənd əhalisi isə uzun illər boyu müxtəlif ölçü-biçidə olan damlarda və qazmalarda yaşayırdı
“Ölçüb-biçmək”dən f.is
f. 1. Tikiləcək paltarın və s.-nin ölçüsünü götürmək və bu ölçüyə əsasən parçasını kəsmək. 2. məc. Götür-qoy etmək, hərtərəfli fikirləşmək
is. xüs. Ölçən, bir şeyin ölçüsünü müəyyən edən cihaz, alət və s. // Sif. mənasında. Ölçücü cihazlar