ÖYÜNMƏK

f.
1. Özünü öymək, özünü tərifləmək; lovğalanmaq.
// Fəxr etmək.
Öyünməsin kimsə gözələm deyib; Bir ayrı tövr olur halı gözəlin. M.P.Vaqif.
[Şərəfnisə xanım:] Heç vaxt sən Parijə gedə bilməzsən.
Ha vaxt getsən, öyün! M.F.Axundzadə.

2. Arxalanmaq, bel bağlamaq, özünə arxa saymaq. Öz övladlarına öyünmək.
– Qovğa günü öyündüyüm nər dəlilər yerindəmi? Koroğlu”.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • ÖYÜNMƏK 1. ÖYÜNMƏK, DÖŞÜNƏ DÖYMƏK (fr.v.) Çox döymə döşünə, çox öyünmə sən; Görürəm qəlbimin gözləriylə mən (S
  • ÖYÜNMƏK tərifləmək — lovğalanmaq

Etimologiya

  • ÖYÜNMƏK Qədim mənbələrdə oy (öy) söz “ağıl, bilik” mənasında qeydə alınıb. Öyrətmək, öyüt sözləri də öyünməklə kökdaşdır
ÖYÜNMƏ
ÖZ

Digər lüğətlərdə