ÇARPMAQ

f.
1. Zərblə, şiddətlə toxunmaq, dəymək, vurmaq.
Kür nəhri sahildəki iri daşlara və sarı qayalara çarparaq hiddətlə çağlayırdı. A.Şaiq.
Nəhayət, maşın iri qayalara çarparaq köpüklənə-köpüklənə axan çayın kənarına çatıb dayandı. İ.Əfəndiyev.

2. bax çırpınmaq 1-ci mənada.
Köksündə çarpardı polad ürəyi; Gözündə parlardı uca diləyi. A.Şaiq.
Sən onun qəhrəman, igid oğlusan; Çarpan ürəyisən, vuran qolusan! S.Vurğun.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • ÇARPMAQ görünmək — dəymək
ÇARPMA
ÇARSU

Digər lüğətlərdə