NABALİĞ

sif. [ fars. na… və ər. baliğ] köhn. Həddi-büluğa çatmamış.
[Heydər bəy Tükəzə:] Ərin uşaq deyildi, nabaliğ deyildi, biz onu tovlayıb aparaydıq! M.F.Axundzadə.
Tifli-nabaliğ ikən məktəbə etdikdə davam; Sən təcəlla eləyib qəlbimə qıldın ilham. A.Səhhət.
[Kəblə Rəcəbəli:] Bəli! Nabaliğ uşaq öz təklifini anlamaz. Ə.Haqverdiyev.

NAAVAND
NABAT

Digər lüğətlərdə

ги́дра могу́щество неве́рные паути́новый плакирова́ться потреби́ть расцепле́ние регресси́вный рыча́ние скульпту́ра удэге́йский уробакте́рия духо́вник душо́й болеть подпра́порщичий прии́скивание саранчо́вый шурф handworked molest pearl diver spinule нацело подхалимство тяжелеть