NABALİĞ

sif. [ fars. na… və ər. baliğ] köhn. Həddi-büluğa çatmamış.
[Heydər bəy Tükəzə:] Ərin uşaq deyildi, nabaliğ deyildi, biz onu tovlayıb aparaydıq! M.F.Axundzadə.
Tifli-nabaliğ ikən məktəbə etdikdə davam; Sən təcəlla eləyib qəlbimə qıldın ilham. A.Səhhət.
[Kəblə Rəcəbəli:] Bəli! Nabaliğ uşaq öz təklifini anlamaz. Ə.Haqverdiyev.

NAAVAND
NABAT

Digər lüğətlərdə

вы́дув замо́рышек землесо́сный конопе́ль неду́рненький пе́тельщица прижу́хнуть рушни́к чуми́за в о́бщем-то закругля́ться распыли́ться ругну́ть трёшка умерщвле́ние электро́н юдофи́льство прилучить aventail cotter pin inclusive of liberalization lycopodium mensural перепродавать