NƏCABƏT

is. [ ər. ] Nəciblik, əsillilik, təmiz bir nəslə mənsubiyyət, soyluluq.
[Naçalnik:] Oğlan, sözünü de, nəcabətini isbat eləmək qoy sonraya qalsın? M.F.Axundzadə.
Qoy nə əslin, nəcabətin olsun; Nə nəcibanə halətin olsun. M.Ə.Sabir.
[Nəcəf bəy:] Mənim əslim və nəcabətim heç vədə qəbul eləməz ki, mənim evimə it-qurd qızı gəlsin. Ə.Haqverdiyev.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • NƏCABƏT NƏCABƏT [Şamxal:] Amma buna baxmayaraq, mən belə hesab edirəm ki, bizim millətin əsas cəhəti nəcabətdir (Anar); ALİCƏNABLIQ Alicənablıq əsri deyil, bi
  • NƏCABƏT əsillik — alicənablıq
NƏBZ
NƏCABƏTLİ

Digər lüğətlərdə

драгома́н забултыха́ться крупо́зный мно́жимое мозо́литься наставле́ние отпаде́ние отрёпываться прядевью́щий тумано́граф утыка́ть штампо́вщик концла́герь перезре́лость переруба́ние протравле́ние те́ньканье cane fruit Murat Suyu shemozzle wiggle метод подмочить рёв рискованный