QATILMAQ – DURULMAQ Elə bil birdən-birə onun qanı qatıldı (“Ulduz”); Öpdüm dönə-dönə, sinəmə basdım; Elə bil duruldu ürəyimdə qan (S
QATIŞDIRMAQ – FƏRQLƏNDİRMƏK Zalım oğlu aləmi bir-birinə qatıb, fikirlərin hamısını bir-biri ilə qatışdırıb ki, indi gəl sən, onları bir-birindən fərql
QATİL – GÜNAHSIZ Meşədə, dağda, güd, qanlı qatili güd (S.Rüstəm); Zavallı qadın nahaqdan üç il günahsız müqəssir olmuşdur (S
QATİLLİK – GÜNAHSIZLIQ Onun boynuna üç təqsir sarınmışdı: saxtakarlıq, israfçılıq və qatillik (S.Rəhimov); Günahsızlığı onu bu dəfə o qovğadan xilas e
QATLAMAQ – AÇMAQ Asya süfrənin ucunu qatladı (Mir Cəlal); Bir enlikürək, boy-buxunlu oğlan iclası açdı, danışdı (Mir Cəlal)
QATMAQ – AYIRMAQ Gözəldir, günəşi, ayı səsləyib; Onları da bizim dəstəyə qatmaq (M.Müşfiq); Ayırdı məndən o məhruyi biməqam fələk (S
QAYDA-QANUN – HƏRC-MƏRCLİK Qayda-qanun bilmirdi, basıb yeyirdi (M.İbrahimov); Aranı qarışdırmaq, hərc-mərclik törətmək, dünyanı alt-üst etməkdən başqa
QAYDALI – SƏLİQƏSİZ Bunun oynamağı gözəl və qaydalı idi (S.S.Axundov); Mariana ürəyində bu səliqəsiz arvaddan şikayətlənərək əl-üzünü yumağa getdi (S
QAYDASIZ – SƏLİQƏLİ Təcrübədən bilirik ki, məhsulun qaydasız yığılması kolxoza böyük zərər vurur (V.Əliyev); O da təmiz və səliqəli geyinmişdi (M
QAYIDIŞ – GEDİŞ Müharibə vaxtı Bakıya gəlmişsiniz? İlk qayıdışımdır (Mir Cəlal); Gedişi köksümə çökür odlu dağ; Görüşü qəlbimdə yandırır çıraq (A
QAYITMAQ – GETMƏK Məryəm səhər gedir, axşam qayıdırdı (M.İbrahimov)
QAYNAMAQ – QURUMAQ Buradan mən görürəm çeşmələri qaynamaqda (A.Səhhət); Qurban bildi ki, ləyəndəki kəc quruyub zay olub (C
QAYNAR – SOYUQ Əsən yellər ətir saçır bizim qaynar çöllərə (S.Vurğun); Soyuq uşağın əl və ayaq barmaqlarının ucunu ilan kimi sancırdı (A
QAYNARLIQ – SOYUQLUQ Su qaynarlıq həddinə çatıbdır. Suyun soyuqluğu bədənini, qollarını gizildətdi (M
QAZANC – ZİYAN Ziyanın yarısından qayıtmaq da qazancdır (Ata. sözü)
QAZANCLI – ZƏRƏRLİ Bundan sonra hərgiz dəxi belə qazanclı səfərdən geri qalmayacağam (M.F.Axundzadə); Mən paytaxtı zərərli ünsürlərdən təmizlədiyim za
QAZANCSIZ – ZƏRƏRSİZ İş xoşuma gəlir, amma qazancsızdır. Bu vasitə ilə onu özü üçün zərərsiz bir hala sala bilərdi (S
QAZANMAQ – XƏRCLƏMƏK Kərbəlayı Məmmədəli iki il yarımdır ki, qürbətə çıxıb, az-çox çörək pulu qazansın (C
QAZMAQ – DOLDURMAQ Onları vazaya doldurub stolun üstünə qoyar, hər gün sularını dəyişər... (M.İbrahimov); Bu saat dənizdə ən dərin buruq harada qazılı
QEYB – ZÜHUR Gülüşün gülər üzündəki sevinc qeybə çəkildi (Ə.Vəliyev); Bizlərdə millət qurğuları şəxsi qurğular şəklində zühura gəlir (C
QEYRƏTLİ – RƏZİL Ağa Əli tərəqqipərvər iranlıların ən qeyrətli, ən məsləkli cavanlarından idi (Çəmənzəminli); Haramzada!
QEYRƏTSİZ – ŞƏRƏFLİ Qeyrətsizə haram olsun bu torpağın çörəyi (S.Rüstəm); Şərəfli bir ömrün sonuna bir bax! (S
QEYZ – MƏRHƏMƏT Mən qeyzimdən əsirdim (S.Qədirzadə); Bəli, mən ondan mərhəmət ummaqda səhv eləməmişəm (S
QEYZLƏNMƏK – SAKİTLƏŞMƏK Kasıb-kusubun da özünə görə namusu var və namusum da məni qeyzlənməyə vadar edir (Ə
QEYZLİ – SAKİTCƏ Kassiri qeyzli çağırıb buyurdu ki, “komandir”ə on manat versin (Ə.Haqverdiyev); Gözünü ondan çəkmədən telefondakına qulaq asıb sakitc
QƏDDAR – RƏHMLİ – Əşi, bu həkimlər nə qəddar adamdırlar, xəstəliyimə inanmırlar, vay-vay! (T.Kazımov); Yarımca saat sonra Aslan rəhmli qadının göstərd
QƏDİM – MÜASİR Divarda bədənnüma bir cüt qədim güzgü vardı (S.Hüseyn); Bunu müasir gəncə qadağan etmək olmaz
QƏDİMİ – YENİ Qədimi qulundur Zakiri-xəstə; Məhəbbət et ona, barı, görəndə (Q.Zakir); İrəlidə Səmədi tamamilə yeni bir həyat, yeni işlər, yeni qayğıla
QƏDİMLİK – YENİLİK Necə? Yoxsa mənim nəslimin qədimliyinə şübhə edirsən? (S.S.Axundov); On ilin ərzində kənddəki yenilik tək bir məktəb binasından iba
QƏFİLDƏN – TƏDRİCƏN O, qəfildən başını qaldırıb üzünü Sarışına tutdu (S.Qədirzadə); Tədricən hava açılırdı
QƏFLƏT – MƏDƏNİYYƏT Vay sənin halına, vay sənin halına ki, qəflət gözünü örtübdür (M.F.Axundzadə); Mədəniyyət xalqın gözünü açır, onun inkişafına təka
QƏFLƏTƏN – TƏDRİCƏN Su kənarında qəflətən naçar; bir quzu bir gün oldu qurda düçar (A.Səhhət); O tədricən dostuna yanaşdı
QƏHƏR – SEVİNC Uşaqların belə kədərli ağlamasını görüncə Gövhərə qəhər üz verirdi (Ə.Vəliyev); Sevincim mahnıya çevrilmişdi
QƏHƏTLİK – BOLLUQ Təbrizdə bu saat qəhətlikdir və əhali çörək üzünə həsrətdi (C.Məmmədquluzadə); İl var bolluq olur; İl var kasad olur; Bu il bolluq i
QƏHQƏHƏ – AĞLAŞMA Kərim babanın elə sükut ilə büzülüb durmasından bir qəhqəhə qopdu (A.Şaiq); Ağlaşma qurub ərlərinin ətəklərindən yapışıb davaya getm
QƏHRƏMAN – QORXAQ Ceyran cəsur, mətin, qəhrəman bir qadın idi (S.Hüseyn); Ana yurdu bu şən torpaq; Yetişdirməz xain, qorxaq (A
QƏHRƏMANLIQ – QORXAQLIQ Qəhrəmanlıq yalnız silah deyil, bilik də tələb edir (M.S.Ordubadi); Qıraqdan baxanlar müəllimin qorxaqlığına gülmüşdülər (Mir
QƏLBİ – ALÇAQ Göylərə baş vuran bu qəlbi dağlar; həyata çağırır hər zaman bizi (S.Vurğun); İndi dostunun evində onun başaltısı alçaq idi (Ə
QƏLBİQARA – TƏMİZ Hər qəlbiqara nakəs ilə eyləmə ülfət (S.Ə.Şirvani); O qızın təmiz məhəbbətinə özümü layiq bilmirdim (S
QƏLƏBƏ – MƏĞLUBİYYƏT Qələbə bayrağı qaldırıb yenə; Əmək cəbhəsinin qəhrəmanları (O.Sarıvəlli); Sığdıra bilmədi dağ qüruruna; Təpə önündəki məğlubiyyət
QƏLƏT – DOĞRU A qardaş, bircə qulaq as, gör nə deyirəm, sən qoçaqlığı lap qələt anlayırsan (M.F.Axundzadə); Yar yanında günahkaram; Doğru sözüm yalan
QƏLİZ – ASAN Dursun ölmədiyini... qəliz andlar ilə zor-güc Ballıya inandırdı (A.Şaiq); İndiyə qədər sənin ifadə etdiyin vəzifələr bundan asan vəzifələ
QƏLİZLİK – SADƏLİK Məsələnin qəlizliyindən bir şey anlamaq olmur (“Azərbaycan”); Bəli! – deyə sarışın bir uşaq sadəliyi ilə cavab verib, Səlimxanovun
QƏM – ŞAD Olubdu qəm yatağı şad gördüyün könlüm (Heyran xanım)
QƏMGİNLİK – ŞADLIQ Qəmginliyinə səbəb sevimli müəllimlərindən ayrılacağı idi (S.S.Axundov); Qəlbinə şadlıq doldu (S
QƏMLƏNMƏK – ŞADLANMAQ Eldar qəmləndi bu işə (A.Şaiq); Lyudmila ilə birlikdə Kiyevə gedəcəyindən sevinən Rantik ürəyində şadlandı (C
QƏMLİ – ŞAD Hüseyn Günəşə baxaraq nə isə qəmli, dərin şeylər düşünürdü (S.Rəhimov); Şad xəbər alan kimi sevinəsevinə qadına müraciət etdi (C
QƏNAƏT – İSRAF Xəstənin borcu bir qənaətdir (M.S.Ordubadi); İsraf haramdır (Ata. sözü)
QƏNAƏTKAR – İSRAFÇI Öz sənətini sevən, son dərəcə qənaətkar, ağırtəbiətli bir kəndli var (A.Şaiq); Əlbəttə, bilirsiniz ki, adətən israfçılar çox vaxt
QƏNİM – DOST Hər şeyin bir qənimi, bir zavalı var (M.İbrahimov); Sən həyat dostusan, ellər zinəti! İnsanlıq eşqidir köksündə yanan (S