(Kəlbəcər) böyük; gen. – Sə:η paltarın uşağa malax durar
(Qazax) biryaşar dana
I (Böyük Qarakilsə) tövlədə hər bir mal üçün ayrılmış yer II (Hamamlı) damın uzununa qoyulmuş tir. – Əvvəl damın üsdə malaraları düzüllər, onun üsdən
(Ağsu, Kürdəmir) xəmir mayası
(Cəbrayıl, Cəlilabad, Füzuli, Kürdəmir, Lənkəran, Salyan) maldar; maldarlığı bacaran (adam). – Təriş kişi malavan adamdı (Salyan); – Mən əvvəldən hələ
(Lənkəran) axşamçağı
I (Borçalı, Böyük Qarakilsə, Goranboy, Qarakilsə, Şəmkir, Tovuz, Yevlax) hülqum. – Malazam ağre:ir (Yevlax); – Boğazıma söüx dəyəndə malazam da ağrıye
(Çənbərək) 1. bacarıqsız. – Şıxalı malazay adamdı 2. xarab. – Malazay toxumu yerə səfsəη nəf olmaz
(Kəlbəcər, Qazax) üçyaşar camış balası
I (Kəlbəcər) maldar; maldarlığı yaxşı bacaran. – Malcannı adam burda çoxdu II (Şərur) xəsis
(Şəki) icarə. – Hax unnan bir, doqquzdan bir yer götürüf ekirdilər, huna diyirdilər malcə:t
(Oğuz) bax malcə:t. – Torpağı malciyətinə əkirdix’, yerdən asıldı, yarılığına
(Salyan) tənbəl, əfəl. – Gədə lap malğatıdı, əlinnən bir iş də gəlmir
(Ağbaba) yastıburun. – Malxor Qəhrəman çox qoçağ oluf
(Basarkeçər) xışın qayışının ucunu ilgəkdə saxlayan ağac hissə. – Çütü açanda gözdə malığı yerə salıf itirərsən, qayışın üsdünə keçir
(Ağdam, Ağdərə, Bərdə, Mingəçevir, Tərtər) xəsis. – Malınyeməz adam pul xaşdamaz (Bərdə)
(Salyan) şuluqluq. – Lala gəldi, öyə malqata saldı, getdi
(Borçalı) aciz. – Hasan malmadığ adamdı
(Bakı, Şahbuz, Şərur) tənbəl. – Adamın təmbəlinə malpas diyərix’. – O yaman malpas uşaxdı (Şahbuz)
(Şahbuz) bax malavan. – Malvan malın dilin bilən adamdı, ö:r işləri yaxşı bilir, otarmağın yerin bilir; – Mən malvan adamam
(Ağdam, Ağdərə, Xocavənd, Quba) bax malınyeməz. – U, malyeməz adamdu, bilmidəm nöş belə olub (Quba)
(Quba) xəsislik. – Unun malyeməzdiğini hamı bizin kətdə bilədü
(Culfa) dəb. – Bırda mam də:l
(Ağcabədi, Ağdam, Ağdərə, Balakən, Başkeçid, Borçalı, Böyük Qarakilsə, Cəbrayıl, Füzuli, Göyçay, İmişli, Qax, Qarakilsə, Qazax, Laçın, Mingəçevir, Şək
(Daşkəsən, Gədəbəy, Xanlar, Zəngilan) mama (uşaq tutan qadın). – Mamaça uşax tutan arvada de:rıx (Zəngilan); – Mamaça uşağı tutur (Xanlar)
(Bərdə, Qazax, Tərtər, Tovuz, Yevlax) bax mamaça. – İndi mamaçı yoxdu, doxdur var (Tovuz); – Mamaçı uşax tutur (Bərdə)
(Cəlilabad) narın, yumşaq. – Beş girvəngə, dörd girvəngə əti döydirib qatdırırsan maman duzi
(İsmayıllı) bibioğlu. – Mamazam məni çağrır
(Meğri) qocalmaq. – Yetmişi ki bizim Vərtənəzirdə keçersən, yavaş-yavaş mamırranersən
(Gədəbəy, Şəmkir) meyvə (uşaq leksikonunda). – Uşağa mamma ver, səs salmasın (Gədəbəy); – Ala, qadan alım, mamma verim saηa (Şəmkir)
(Qazax) küt, maymaq. – Məmmət yaman mampağ adamdı
(Ağcabədi, Ağsu, Bakı, Bərdə, Cəbrayıl, Füzuli, İmişli, Kürdəmir, Qarakilsə, Lənkəran, Salyan) 1. eyib
(Bakı) bəhanə. – Gedməgə kirdarun yoxdu, day ma:na eləməginən ki, azarramışam
I (Zaqatala) armud növü II (Başkeçid) yeyilən yabanı bitki
(Qazax) kotanın dəstəyi
I (Zaqatala) bax mancalax I II (Göyçay, Kürdəmir, Şəki) baramanı döyüb sap açan dəzgah. – Mancılığını ver, bi az sap əgrim (Kürdəmir); – Mancılıx bara
(Şəki) baramanı döyüb sap açan dəzgahda işləyən adam. – Keşmiş, mən bilmiyən vaxda mancılıxçılar olardı; – Mən özüm mancılıxçıyam, yaxşı usdayam
(Ordubad) dişli mala. – Əli bizim qalxozda həmişə səhər mancırıx çəkər
(Çənbərək, Şahbuz) xımı (yeməli yabanı ot). – Manda qəşəx’ otdu yeməyə (Şahbuz); – Mandadan turşu qoyrux, yazatana yeyrex’; – Gedəx’ manda yığmağa (Çə
(Sabirabad) meyvə
(Kürdəmir, Mingəçevir) bax bandax. – Mandax larradan qırılıp düşüp yerə (Kürdəmir)
(Basarkeçər, Goranboy, Ordubad) cəftə. – Mandal qapıda olar (Ordubad); – Qapının mandalını vur (Basarkeçər)
(Basarkeçər) cəftələmək. – Axşamdı, ta qapıyı mandalla
(Qazax) tənbəl
(Qazax) 1. tənbəl 2. ərköyün
(Ucar) yetişmək, dəymək. – Gavalı mandıxlıyıp
(Çənbərək, Daşkəsən, Gədəbəy, Kəlbəcər, Mingəçevir, Şəki) 1. istidən təngnəfəs olmaq. – Yaman mandıxerım, isdidi də:nə hava (Daşkəsən); – Ə:, gənə isd
(Hamamlı) yun parça adı (drap). – Mandıladan yaxşı çuxa olurdu
(Hamamlı, Şəmkir) yun parça adı (drap). – Mandula ziyəh qaro:lar (Şəmkir); – Manduladan kişilərçün arxalıx tikərdilər (Hamamlı)
maηsır əti bağlamax: (Gədəbəy) fır əmələ gəlmək. – Öküzün hər yeri döyülməx’dən maηsır əti bağle:f