Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.

  • FAHMA

    (Salyan) minnət, danlaq. – Mən heç dədəmnən fahma götürməmişəm

    Tam oxu »
  • FAHMALAMMAĞ

    (Salyan) utanmaq, həya etmək. – Nişannı qız qaynatasınnan, qaynənəsinnən fahmalanar

    Tam oxu »
  • FAHMALI

    (Salyan) 1. minnətli. – Başqasının fahmalı surfasının başında oturmağdansa, öz halal çörəgi 2. utancaq, həyalı

    Tam oxu »
  • FAXRA

    (Sabirabad) 1. bilikli, savadlı 2. ağıllı

    Tam oxu »
  • FAKİN

    (Lənkəran) müxtəlif əşya qoymaq üçün evin arxa hissəsində ona bitişik tikilən otaq, daxma

    Tam oxu »
  • FAQQI

    (Çənbərək, Karvansaray, Qazax) bic, hiyləgər, fırıldaqçı. – Fatma çox faqqı arvatdı (Qazax); – Əyri Səmət çox faqqı adamdı (Çənbərək); – Bu faqqı gədə

    Tam oxu »
  • FAQQILIX

    (Qazax, Ordubad) hiyləgərlik, biclik. – Faqqılığ eler, ona inanma (Qazax); – Ay qız, özu͂: nə üçün faqqılığa qoyursan (Ordubad)

    Tam oxu »
  • FAL

    fal çıxartmağ: (Bakı) qovun və ya qarpızdan nümunə üçün dilim kəsmək. – Qarpuzdan bir fal cağart, görəg necədü?

    Tam oxu »
  • FALAQQA

    (Salyan) cəftə. – Ya cəfdə, ya falaqqa ikisi də bi şeydi

    Tam oxu »
  • FALAY

    (Oğuz) aciz, əlindən iş gəlməyən, bacarıqsız. –Sən nə falay adamsan

    Tam oxu »
  • FALDA

    (Şəki) nişastadan hazırlanmış horra. – Faldanı öskürən adam içər

    Tam oxu »
  • FALIĞ

    (Qax) çolaq. – Falığ adam kimi elinə ne alsa, salıp sındıriy

    Tam oxu »
  • FARAĞATDAMAX

    (Mingəçevir, Şəki) rahatlamaq. – Malları farağatdi:f sora ge:rux işimizə (Şəki)

    Tam oxu »
  • FARAŞDAMMAX

    (Qazax, Şəmkir) böyümək, iriləşmək. – Altı ay buzoy de:rix’, faraşdananda dana de:rix’ (Qazax); – Buzov ta: faraşdanıf, bü:nə-sava: otuxar (Şəmkir)

    Tam oxu »
  • FARX

    (Meğri) qadının başında tüklərin sağa və sola ayrıldığı yer, tağ. – Səkinanın farxı gör na qəşex’di, bibisi!

    Tam oxu »
  • FARIĞ

    (Şamaxı) tağ (saçda)

    Tam oxu »
  • FARIŞ

    (Salyan) səhəng. – Süzün farışu:z bizzədi

    Tam oxu »
  • FARMAC

    (Şərur) məfrəş. – Farmacı yunnan toxuyullar, arasına da yorğan-döşək yığıllar

    Tam oxu »
  • FARMATOR

    (Şəki) ovulmuş quru tütün

    Tam oxu »
  • FARŞ

    (Qafan, Quba, Masallı, Sabirabad) suqabı, güyüm. – Farşı al git su duldur, gütür (Quba)

    Tam oxu »
  • FARTIĞ

    (Salyan) 1. önlük. – İş görəndə fartığı gey, üssün-başın təmiz qalsın 2. pambıq yığmaq üçün belə bağlanan torba

    Tam oxu »
  • FASIX

    (Çənbərək, Karvansaray) hiyləgər. – Ə:r düzünü xavar alırsansa, Noyruzdan fasıx adam yoxdu bu kətdə (Karvansaray)

    Tam oxu »
  • FAŞIN

    (İmişli) suyun qabağını kəsmək üçün bağlanıb hazırlanan budaq, qamış və s. – Əyə, faşın atun, su dayansun

    Tam oxu »
  • FATMA

    (Mingəçevir) şanapipik Fatma nənənin hanası (Culfa) – qövsiqüzeh

    Tam oxu »
  • FATMAQUŞU

    (Gəncə) şanapipik

    Tam oxu »
  • FAYIĞ

    (Bakı) tay, bərabər. – Qapımıza gələn helə bizə fayığ adamdu, vəriceyəm qızı

    Tam oxu »
  • FAYIŞDIX

    (Cəbrayıl) asudəlik, sakitlik. – Get, fayışdıxda gələrsən

    Tam oxu »
  • FELBAR

    (Bakı, Lerik, Şərur) 1. çoxbilmiş 2. hiyləgər

    Tam oxu »
  • FELLƏNMİŞ

    (Şəki) çoxbilmiş. – Yaman fellənmiş adamsan

    Tam oxu »
  • FELMAN

    I (Ağcabədi) çoxbilmiş II (Tovuz) aravuran, araqarışdıran arvad

    Tam oxu »
  • FEYSƏL VERMƏX’

    (Meğri) yardım etmək. – Sən elə bicəkdə feysəl ver, bu sa:t daşdarın hammısın aşırecem

    Tam oxu »
  • FƏFƏ

    (Borçalı, Goranboy) 1. bacarıqsız, küt, aciz 2. sadəlövh. – Hər sözə allanan adama fəfə deyillər (Borçalı)

    Tam oxu »
  • FƏFİ

    (Qazax) bax fəfə

    Tam oxu »
  • FƏFİX’

    (Başkeçid, Daşkəsən, Gədəbəy, Tovuz) bax fəfə. – Nə fəfix’ adamsıη, saηa bir iş tafşırdım onu da eləmədiη (Daşkəsən); – Ə;, sən nə fəfiy adamsan (Başk

    Tam oxu »
  • FƏHƏM

    (Meğri) yaddaş, hafizə, ağıl. – Çubanda ulan fəhəm heş kimdə ulmaz

    Tam oxu »
  • FƏHƏMSÜZ

    (Quba) yaddaşsız, hafizəsiz. – Bunun kimi mən fəhəmsüz adam gürməmişəm

    Tam oxu »
  • FƏHİM

    (Tovuz) bax fəhəm

    Tam oxu »
  • FƏHİMLİ

    (Qusar) hafizəli

    Tam oxu »
  • FƏHİMSİZ

    (Gədəbəy) bax fəhəmsüz

    Tam oxu »
  • FƏHMLƏMMƏX’

    (Çənbərək) qorxmaq. – Meşeynən təx’ gəldiyimə yaman fəhmləndim

    Tam oxu »
  • FƏLƏĞ

    (Bakı) cəftə. – Qapının fələğni vurdun?

    Tam oxu »
  • FƏLƏZDƏMƏX’

    (Gədəbəy, Tovuz) atmaq, tullamaq. – Topu uzağa fələzdədim; – Sən öl, qolunnan tutuf pusa:t elə fələzdiyəjəm ki, səni eşiyə (Tovuz)

    Tam oxu »
  • FƏLFƏLLƏMƏX’

    (Cəbrayıl, Meğri) qocalmaq, qocalıb əldən düşmək. – Bala, tay qojalmışam, fəlfəlləmişəm (Cəbrayıl); – Xanı dayı, sən də dəy yavaş-yavaş fəlfəlliyirsən

    Tam oxu »
  • FƏLLAX

    I (Qarakilsə, Şərur) zarafatcıl. – O, bir fəllağ adamdı (Qarakilsə); – Usup çox fəllağ adamdı (Şərur) II (Şərur) ayıq

    Tam oxu »
  • FƏLLİ

    (Oğuz) ləpəsi çıxarılıb yerinə qurğuşun doldurulmuş qoz

    Tam oxu »
  • FƏLTƏĞƏN

    (Meğri) yaltaq, ikiüzlü. – Yüz yol demişəm, fəltəğən adamlarnan oturub durma

    Tam oxu »
  • FƏ:MƏL-YƏ:MƏL

    (Qazax, Mingəçevir) birtəhər. – Fə:məl-yə:məl gedif çıxajeyıx (Qazax)

    Tam oxu »
  • FƏNİX’MƏX’

    I (Gədəbəy, Qarakilsə, Qazax, Tovuz) özünü itirmək, karıxmaq. – Nə:n fənikersiη no:luf kun, düzələjəx’ hamısı (Gədəbəy)

    Tam oxu »
  • FƏR

    (Gədəbəy) cərgə, sıra. – Neçə fər çıxıfsan <biçibsən> dan üzünnən

    Tam oxu »
  • FƏRAĞAT

    (Qarakilsə) sakit, dinməz. – Onun ağzı fərağat durmur, çox danışır, ona gora da başı ağrı çəkir

    Tam oxu »