(Qax) 1. daxma 2. hin
(Qax) köhnəlmiş şey. – Habı qamacdarı tullasana ◊ Qamaca qalmax (Zaqatala) – sovxaya qalmax. – Sənin paltarların qamaca qalsın
(Əli Bayramlı, Yardımlı) böyük bıçaq. – Qamaltı biz di:rig böyük pıçağa (Əli Bayramlı)
I (Cəbrayıl, Şamaxı) ünsiyyət saxlamaq. – Qız adamnan qamaşmır da (Cəbrayıl); – Heç qo:umlarunnan qamaşırsa: n? (Şamaxı) II (Qarakilsə, Salyan) qorxma
(Bolnisi) buğda növü adı
(Dərbənd, Tabasaran) xamut
(Naxçıvan, Şərur) bax qamqalax II
I (Kürdəmir) məc. əhval. – Qamqalağım yaman qarışıb II (Basarkeçər, Cəbrayıl, Gədəbəy, Hamamlı, İmişli, Karvansaray, Kəlbəcər, Qarakilsə, Qazax, Ordub
(İmişli) qəlpələmək, qamqalax (b a x II) hazırlamaq. – Ağajı niyə qamqalaxlıyıf tökürsən bura?
(Xaçmaz) boş (yükləmək). – Arabıya ləmbəni (bax II) qamqaldağ yükləmişdi
(Xaçmaz) qocalmaq. – At tamam qamqamlaşıb
(Xaçmaz) sırtıq. – Qunşunun uğlu çux qampalay uşağdu
(Bakı) əyriayaq
qana tüşməx’: (Qazax) sətəlcəm olmaq. – Qoyun qana tüşüf, gərək onnan qan alasaη, o heyvan qultara
(Qax) yuxayayan. – Qa:n xamırı yayan taxdadı; – Qa:nı ver, xamır yayım
(Zaqatala) səbət. – Qanabı mənə ver, qoz yığacam
(Balakən, Cəlilabad) tərəf. – Yolin bi qanadı kollığdi (Cəlilabad)
(Salyan) dəfələrlə. – Mən bı sözü ona qanar-qanar demişəm
(Salyan) asqı; qarmaq. – Heyvanı kəsib qanaradan asanda soymağ hasand olur
(Naxçıvan) bax qaynatma. – Qanatma qara irəngində saqqızdı
qanbağır eləməx’: (Salyan) qorxutmaq. – Yolnan gələndə uşağı qanbağır eliyif
qancalağı qarışmağ: (Kürdəmir) halı xarablaşmaq. – Gülsümün qancalağı qarışıb
(Ağbaba, Çənbərək, Karvansaray, Tovuz, Zəngilan) arıqlayıb taqətdən düşmək. – İnək qancalıb ölürdü, nənəm ona baxdı, qulluğ elədi, indi maral kimin ol
(Qazax) yəhərin qaşındakı nazik qayışlar. – Yəhərin dalında qancıbağı olır, ona həybədən-zaddan bağlallar
(Borçalı, İmişli, Kürdəmir, Qazax, Şəmkir, Tovuz) yəhərin qaşındakı nazik qayışlar. – Kəhər atın cığası, qırıldı qancığası (Qazax); – Xurcunu qancığıy
(Tovuz) qabarmaq. – İlanın quyruğunu basanda üsdümə elə qancıxdı ki, ətim çimildəşdi
(Gədəbəy) bax qancığa. – Qancırğasız yə:r olmaz
(Zaqatala) bax qancığa
(Şərur) talaşa
qançır olmax: (Mingəçevir, Şəmkir) sətəlcəm olmaq. – Atımız qançır oluf (Şəmkir)
(Oğuz) qoyunlarda olan xəstəlik adı
(Dərbənd, Xaçmaz) sətəlcəm olmaq. – Məhəmməd kişi soyuğdan qançurliyib (Dərbənd); – Qiş güni suvuğda qalub qançurliyərsən! (Xaçmaz)
I (Quba, Dərbənd, Xaçmaz) qoca camış. – Qanda dai <daha> xəyir vermiyədü, satacağam (Dərbənd) II (Balakən, Qax) qısaboylu
(Meğri) carçı. – Qandat gəldi ki, başq: çara qıl
(Lerik) it dirsəyi (yara adı). – Gözümə qandimə çıxıb
(Borçalı, Gədəbəy, Qazax, Şəmkir) qozun, fındığın yaşıl qabığı, narın qabığı, qarğıdalının büründüyü qabıq
(Kəlbəcər) qozu, fındığı yaşıl qabığından çıxartmaq. – Qozu qaηaxlı:rıx, soralıxdan qurudurux
(İmişli) çevrilmək, dönmək. – Bu qaηarıldı, əyildi aşa:
(Qazax, Şəmkir, Tovuz) ana arxdan ayrılan qol, kiçik arx. – Qaηırmadan qaj ayrıler (Qazax); – Ana arxdan ayrılanda balaja arxa qaηırma de:ərix’ (Şəmki
(Çənbərək, Gədəbəy, Qazax, Tovuz) burmaq. – Meytixan qoyunun arsalasını qaηırdı qırdı (Qazax); – Qolumu qaηırma, ağre:y (Gədəbəy)
(Çənbərək) burmaq. – İsmeyil onun qolun qaηırtaxladı
(Gədəbəy) otsuz (yer). – Qaη- qaz yerdi, olarda otmu var?!
(Xanlar) tərslik etmək. – Ə:, qardaşoğlu, adam başqasını da eşidər, elə qaηqıyıf durufsaη
(Qazax, Tovuz) bax qaηarılmax. – Çiyninnən qaηrıldı baxdı (Qazax)
(Gədəbəy) bax qaηax. – Camışın arası qaηzaxdan sazdı yaman
(Qax) böyük öküz
(Basarkeçər, İmişli, Kürdəmir, Qazax, Mingəçevir, Şəmkir, Tovuz, Ucar) qana həris, qana susamış. – Oların bir qanıx iti var, özüηü yözdə ha! (Şəmkir);
(Basarkeçər, Gədəbəy, Qazax) qana susamaq. – Məmmədin iti qanıxıf (Basarkeçər); – Bu, de:llər gənə yaman qanıxıf (Qazax); – Ət çox yidiyinə yaman qanı
qanq olmaq: (Salyan) çaşıb qalmaq. – Oqqədər işim var ki, yap qanq olmışam
I (Dərbənd) yuxayayan. – Hey qiz, qanqanı gəti II (Culfa) kələf. – Bir yumaxda uniki-umbeş qanqᵔo:lur