(Qazax) ədavət, düşmənçilik
(Cəbrayıl, Qarakilsə, Meğri) yarğan. – Xırnavalardan qucax dolusu su şırılder, töküler Mırğı çayına (Meğri)
(Sabirabad) bax xirnək. – Do:şanın balasına xırnəg diyərüg
(Ağcabədi, Cəbrayıl, Ordubad) bax xirnək. – Bir xırnəx’ gördüm (Ağcabədi); – Böyün şumnan bir xırnəx’ tutmuşam (Cəbrayıl)
(Ağcabədi, Ağdam, Cəbrayıl, Kürdəmir, Sabirabad, Tərtər, Ucar) bax xirnək. – Qalxozun bağında üş xırnək gördüm (Ucar)
(Goranboy) çınqıllı, qumlu yer. – Maşın xırnığın yanında qalıf, bəri gələmmir
(Meğri) bax xırnava
(Cəlilabad, İmişli) bax xirpə. – Bı xırpa kişi haralıdı? (İmişli)
(Lənkəran) bax xirpə
(Borçalı) kəsmək
(Gəncə) vələmir
(Qazax) döndərmək, çevirmək. – Haraveyi geri xırra
(Qarakilsə) boğuşma
(İsmayıllı) sözləşmək, mübahisə etmək. – Orda nə xırraşırsız, gedüz işüzü görüz
I (Cəbrayıl, Laçın, Zəngilan) bax xırraşmağ. – Oğlın genə uşaxlarnan xırraşerdı (Zəngilan) II (Meğri) məc
(Cəlilabad) bax xırraşmağ. – Uşağlar xırraşeylar
(Xanlar) hirsli, əsəbi. – Xırsəmbə adamın işi yaxşı olmaz
I (Ağdam, Qarakilsə, Quba, Mingəçevir, Naxçıvan, Oğuz, Şamaxı, Şuşa) güclü, qüvvətli. – Şirin elə bil lap anadan xırsız duğulub (Quba); – Bu elə uşaxl
(Culfa) güc, zor gəlmək. – İki xırsız bizi xırsızdadı
I (Qazax) narın. – Xırş duz ağ olar II (İsmayıllı) yeni doğmuş heyvanın ilk südü. – Buzoya çox xırş vermə, ölər III (Zəngibasar) tüstü
(Zəngibasar) tutulmaq, boğazı gəlmək. – Boğazım xırtdanıf
I (Ağdam, Füzuli) oğru II (Cəbrayıl) paxıl
(Zaqatala) qığırdaq
(Gədəbəy) bax xırazan
(Cəbrayıl) əzab-əziyyət. – Fezi: n uşaxları xısəkiynən böyyüf
(Ucar) pıçıldamaq
(Saatlı) bax xısıldamax. – Xısıllama, bərkdən de, nə de:sən
(Ağdam) bax xısıldamax. – Vəzir xısınnadı kın, şah, həmən uşaxdı, sən tulladığın uşax
(Ağdam, Borçalı, Gədəbəy, Laçın, Şəmkir, Tovuz) pıçıldaşmaq. – Baş-başa verifnən nə belə xısınnaşeysaηız orda? (Gədəbəy); – Ə:, orda nə xısınnaşersıηı
(Şəmkir) sıxıntılıq. – Yeryurt daralanda xısıntılığ olur
(Oğuz) 1. adət 2. vərdiş
I (Borçalı) ətrafına ucu şiş dəmir və ya mıx bərkidilmiş xalta. – Xış çovan itində olor ki, canavarı yaralasın II (Çənbərək) daş duz qırıntıları
(Ağcabədi, Mingəçevir, Tovuz) əzmək. – Ay uşax, üzümü xışdama (Ağcabədi)
(Ağcabədi) əzilmiş. – Xışdammış alma ucuz olur
(Meğri) bax xişdəx’ I. – Özünə xışdex’ ulammey, özgalara köynəx’ uley
(Hamamlı) çınqıllıq. – Bu yer xışdıxdı, burda nə bitəjəx’di kin, nə olsun
(Lənkəran) sürət. – Quşa bax, gör nə xışımnan gedir
(Oğuz) əzmək, əzişdirmək. – Əlindəki kağızı nə üçün xışımlıyırsan?
(Zəngibasar) ovuc. – Bir xışma kişmiş yedim
I (Lənkəran) bax xişdəx’ I. – Köynəyin xişdəyi yırtılıb II (Mingəçevir) bax xişdəx’ II
(Qax) bax xit
(Hamamlı, Laçın, Meğri) yaltaq. – U işlərin hammısın u mərtəbəyə xıtı Xudayar mindirey (Meğri)
(Qazax) kiçik ot tayası, qotman. – Büyün iki xotma ot yığmışam
(Qax) qıxmıq
(Borçalı, Hamamlı) bax xıbar. – Məmmət, bir az xıvar gəti, öyün xımına tökəx’ (Hamamlı); – Xıvarı divarı hörəndə qoyullar daşdarın arsında (Hamamlı)
(Gədəbəy) xəbislik. – İnsanda paxıllıx, xıvısdıx olmasa, heyvan damğeyi neynər
(Gədəbəy) bax xıbız. – Xıbız adamnan söz almax çətin peşədi
(İsmayıllı) bax xiy I
(Kürdəmir) bax xəyata
I (Qarakilsə) istilik. – Təndirin xızı məni vırıp, başım arğıyır II (Şərur) his, tüstü ◊ Xız eləməx’ – tüstüləmək