Ərəbcə şobədə (oyun çıxarma) sözündəndir. Qərb dialektlərində “oyun”, “fokus” mənalarında çox işlədilir
Farsca şəb “gecə”, nəm isə “yaş” deməkdir. Söz bütövlükdə şeh mənasını əks etdirir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcədir, ”dərman” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə “şəfa verən” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Barmağı, şəhadət ərəbcədir, bizdə “yanar ənrək” (şəhadət barmağı) işlədilib. Yanımaq sözü ilə bağlıdır (yanımaq barmağı)
Şəhadət ərəbcədir, namə isə farsca, “şahidli sənəd” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə “bal” deməkdir. Bizdə “şirin” anlamında işlədilir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Farscadır, yalnız gözlə bağlı işlədilir: iri tünd mavi gözə deyirlər. Belə gözlər çox poetik, cazibədar olur
Farsca “şəhərli” deməkdir (müq. et: şəhrizad). (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Qədim İranda şaha həşətradara deyiblər, bu söz tədricən şəhriyar şəklinə düşüb. Şah (yəni şəhriyar) arvadına şərabanu adı verilib (“şah arvadı” demək
Hərfi mənası “şəhərdə doğulmuş” deməkdir. Fars dilindən alınma sözdür. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Fars dilindən keçib, əsli qədim hind sözüdür. Сахар formasında rus dilində işlədilir. (Bəşir Əhmədov
Sözün qədim forması Şakaşen kimidir. Görünür, “sakların şənliyi” (abad etdikləri yer) demək olub. (Bəşir Əhmədov
Ərəbcə şəkk sözü ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Alınma sözdür. Bizdə ona şırran, şırrama deyilib. Tuva dilində şurlatan indi də şəlalə anlamında işlədilir
Şələ sözündən düzəlib və əsli şələ-lə-mək kimi olub. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Qadının alt paltarıdır. Mənşəyi qaranlıq qalır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Şam kəlməsi ilə bağlıdır. -stan şəkilçisi həm də çoxluq bildirir: zimistan “soyuq çoxluğu”; tabestan “isti çoxluğu”, şəmistan “şam çoxluğu” deməkdir (
Ərəbcə “dinin günəşi” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Kiparis ağacının adıdır. “Boylu-buxunlu” anlamında işlədilir, alınma sözdür. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Farsca “qılınc” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəb mənşəlidir, “ranq”, “dərəcə” anlamlarında işlədilir. Şayan sözü isə fars mənşəlidir, “layiq” deməkdir
Farsca əsli “çəndər”dir. Ətdə kəndirə (əzələyə) bənzər hissəyə deyirlər. Bakı dialektində “пах” mənasında işlədilir
Mənbələrdə fars mənşəli söz kimi verilib və “şad”, ”xürrəm” kimi açıqlanıb. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəb mənşəlidir, “içki” deməkdir. Şərbət də buradandır. Hətta rus dilindəki cироп kəlməsi də şərab, daha doğrusu, şirə sözü ilə bağlıdır
Ərəbcədir, şərt sözünün cəmidir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Cəncəl adamlarla bağlı işlədilən sözdür. Alınmadır: şər (şeyn kimi də işlədilir) ərəbcə “ləkə”, “biabırçılıq” deməkdir, şur isə farsca qalmaqal anlamı
“Şah arvadı” deməkdir, farscadır. El arasında şarvanı da deyirlər. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcədir, cəm forması “əşrəf”dir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcədir. “Блеск” mənasını verən əşraq kəlməsi də mövcuddur. Görünür, şərq “işıq” (gün çıxan tərəf) deməkdir
Ərəbcə şərq sözü ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Farsca “həya” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
“Qalibə verilən pul” deməkdir. Şətəl qatmaq, görünür, pul verib işə maneçilik törətməklə bağlı yaranıb
isv. skar – dənizdə qaya
“Dövrün, zamanın şeyxi (şıxı)” deməkdir. Alınma sözdür. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Şılta feilindən düzəlib. Şılta isə mənbələrdə rus dilinə придраться kimi tərcümə olunub. Şıltaq (dara-q qəlibi üzrə yaranıb) “fürsətdən istifadə edər
Güman ki, bu söz cırmaq feilindən yaranıb, cırım kimi olub, sonra ilk səs dəyişib. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
serb-xorvat. sibljak – kolluq
Ərəbcə şəfe “dodaq” deməkdir, şifahi (şəfəvi) “dodağa aid olan” anlamını əks etdirir. (Bəşir Əhmədov
Farsca şekəstən (sındırmaq) məsdərindən əmələ gəlib. İşgəncə (əsli: şekənçe) sözü də buradandır. (Bəşir Əhmədov
Fars mənşəlidir, “şikəst” deməkdir. Şil-küt kimi daha çox işlədilir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Farscadır, şil “şikəst” deməkdir, sinonimlər birləşməsidir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Dialektlərin çoxunda (Tovuz, Kəlbəcər, Qəbələ, Şirvan...) “qulaq vermək”, “dirənib durmaq”, “mənasızlıq” anlamlarını əks etdirir
Fars sözüdür, hərfi mənası “süd qabı” deməkdir. Dəyirman daşının boğazına silindrə oxşar bir şey qoyurlar
“Şir kimi qoçaq Əli” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Farscadır, şirni sözü ilə qohumdur. Bizdə onun yerinə dadıq (dadlı) və sücik (həm şərab demək olub, həm də şirin mənasında işlədilib) sözlərindən isti
Güman olunur ki, “morj” anlamında işlədilən şirmahi” (“şir balığı” və ya “şir kimi olan balıq”) sözünün əsasında əmələ gəlib, farscadır
“Məhəmmədin aslanı” (şiri) deməkdir. “Qoçaq” anlamını da əks etdirir. Fars (şir) və ərəb (Məhəmməd) mənşəlidir
Bir qədim deyim var: “əvvəl şirnini verib şirnikdirir, sonra zəhər verib öldürür”. Bəli, şirnikmək sözü məhz şirni kəlməsindən əmələ gəlib: bir və bi
“Quyruq bulamaq”, “yaltaqlanmaq” deməkdir. Mənşəyi qaranlıqdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)