“Danqıldamaq”dan f.is
f. 1. Danqıltı çıxarmaq, danqıltılı səs çıxarmaq. Qazan düşüb danqıldadı. – …Elə bil dolu altında dəmir taxtapuş danqıldayır
“Danqıldatmaq”dan f.is
f. Metal bir şeyə toxunmaqla, yaxud onu bir şeyə toxundurmaqla danqıltı səsi çıxarmaq. Vedrəni danqıldatmaq
is. Metal şeyin başqa bir şeyə toxunarkən çıxardığı səs; iri zəngin çıxardığı səs. Kilsə zənglərinin danqıltısı
sif. dan. Çox çılpaq; daz, keçəl. Danqır baş. // Başı bu cür olan. …Kərbəlayı Tapdıq isə danqır Abbası yazdırdı
təql. Metal şeylərin bir-birinə toxunduqları zaman çıxardıqları səs. Qazanların danqır-dunquru. Zənglərin danqır-dunquru
“Danqırdamaq”dan f.is
bax danqıldamaq
bax danqıltı
is. məh. Təzəcə çıxmış kiçik buynuz. Quzunun danqışı
is. zool. Vağlar dəstəsindən göl quşu
is. Töhmət, məzəmmət, tənə. İşini yaxşı gör, danlaq eşitmə. – Yunis anasının danlağına cavab vermirdi
sif. Danlanmış, məzəmmətlənmiş; çox danlanan, həmişə danlanan, danlanc
“Danlamaq”dan f.is
f. Töhmət etmək, məzəmmət etmək. Zeydi söyür, Kamiləni danlayır; Körpə deyil, hər biri söz anlayır. M
sif. Çox danlanan, daim danlanan, danlanmağa vərdiş etmiş. Danlanc uşaq
“Danlanmaq”dan f.is
məch. Töhmətlənmək, məzəmmətlənmək
“Danlatmaq”dan f.is
icb. Danlanmağa məcbur etmək. Özünü danlatmaq. Uşağı anasına danlatmaq
f. Bərk danlamaq, bərk məzəmmət etmək. Poçt idarəsi rəisinin davası kəsilmək bilmirdi, o, şoferi bərk danlayıb-dansıyırdı
“Danmaq”dan f.is
f. 1. İnkar etmək, boynuna almamaq, boynundan atmaq. Bildiyini danmaq. Öz sözünü danmaq. – [Şərəfnisə xanım:] Yaxşısı budur ki, danaram, deyərəm ki, h
dan. bax danlaq
is. məh. Abır, həya. Abrını itirmək. Məhəbbətini itirmək
is. [ər.] klas. Əsil mənası “ev”, “məskən”, “məhəl”, “məkan” olub, klassik ədəbiyyatda bir sıra tərkiblərdə işlənir
[fars.] Bəzi isimlərin axırına gətirilərək onlara müxtəlif məna verən şəkilçi; məs.: evdar, əməkdar, mülkədar, binəkdar, məhsuldar və s
is. [fars.] Edama məhkum olunanları asmaq üçün dikəldilən dirək; dar ağacı. Dar ağacını da təpənin üstündə qurublar
sif. 1. Ensiz (enli ziddi). Dar küçə. Dar yol. Dar keçid. Dar dərə. – Küçə dar olmağına görə ulaq güc ilə keçirdi
zərf Balaca uşağın ilk yerimə tərzi. O, dar-dar yeriyəndə, ayağa duranda [əvvəlcə] bu cəhrədən tutub qalxırdı
sif. Çox dar, bədənin ölçüsündən çox-çox dar. Dar-düdük şalvar
is. Mübahisə, dalaşma, dava, küsüşmə, söyüşmə
is. məh. 1. Taxtadan və s.-dən hasar; arakəsmə. Otağı daraba ilə iki hissəyə ayırmaq. 2. Evin yanında taxtadan və s
bax daraqvari
is. 1. Saçı darayıb düzəltmək üçün dişli alət. Narındişli daraq. Başını daraqla daramaq. – Siyah zülfü daraq ilə dara, gör
zərf Daraqlar şəklində, yan-yana düzülmüş halda
is. Darağın dişlərindən tökülən yun və s. qırıntıları
f.sif. Qalın, gur, sıx, yaxud dolaşıq, pırtlaşıq, dolaşıb bir-birinə sarılmış. [Sevil] …əlini sıx və daraqbatmaz qara saçlarına aparıb gəzdirdi
is. Kiçik daraq
is. 1. Daraq qayıran usta. 2. Muzdla yun darayan (adam). Daraqçıya daramaq üçün yun aparmaq
is. 1. Daraq qayırma sənəti. 2. Yun darama sənəti. Daraqçılıqla məşğul olmaq
zərf Daraq dişləri kimi bir boyda, yan-yana və sıx. Sərvinazla Muradın briqadalarının əkdiyi pambıq daraqdişi bitmiş(di)
“Daraqlamaq”dan f.is
f. 1. Daraqdan keçirmək, daraqla daramaq, daraqla təmizləmək. Yunu daraqlamaq. // Daraqla düzəltmək. Saçlarını daraqlamaq
is. 1. “Daraqlanmaq”dan f.is. 2. Pambığın gülaçma dövrü
1. məch. Daraqla daranmaq, daraqla təmizlənmək, daraqdan keçirilmək. Yun daraqlanmışdır. 2. f. Gül açmaq
“Daraqlatmaq”dan f.is
icb. Daraqlama işi gördürmək
sif. Darağı olan, başında, ya bədənində darağa bənzər nişanı olan. Daraqlı balıq. Başı daraqlı quş