durma
bitmə — kəsilmə — dayanma
başlama — girişmə
qaçma — dayanma
gözləmə — dayanma
dayanma
qalxma — dikəlmə
сущ. от глаг. durmaq
(Şamaxı) durğun, axmaz. – Su:- mız durmadı
“Durmaq”dan f.is
